mag ik even stoefen?

Storm kwam vandaag uit school en had zijn rapport bij

Storm is een erg zelfstandige en pientere jongen
Storm is erg leergierig en werkt graag in groep
Storm is zeer aanwezig in positieve zin in elke turnles (ja zo kennen we hem)
Storm is erg slordig (ja zo kennen we hem ook)

Een rapport van 11 bladzijden alstublieft! En dan nog een zelfevaluatie van 4 bladzijden.
We waren content, Tom en ik.

Jebse kwam ook heel fier met zijn boekentas aangewandeld. Hij had ook een rapport.
Wij wisten niet dat de kleutertjes ook al een rapport kregen. We dachten dat we op het oudercontact gingen horen wat we moesten weten over onze zoon.

Wat we in zijn rapportje lazen maakte me eerlijk gezegd nog blijer. Van Storm weten we wat hij kan, wat zijn sterke punten zijn en waaraan hij moet werken.
Maar van Jebse wisten we niet wat te verwachten na de perikelen in de vorige school waar hij "niks" kon maar zijn welbehagen "goed" was.

We kunnen nu dus stellen dat zijn welbehagen daar niet goed was omdat hij thuis dingen kon die hij in school niet kon.
En bij "zijn vriend meester Lode" lukt het blijkbaar allemaal wel.
Wat een opluchting dat ons kind zich goed en veilig voelt en zich daarom durft te tonen.

Jebse is een graag gezien ventje dat altijd goedgemutst is
Jebse kan goed voor zichzelf en voor zijn spullen zorgen. Hij is zeer zelfstandig en wil graag taakjes doen. Als hij iets wil weten, stelt hij gerichte vragen aan iedereen die hem helpen kan
Jebse is op alle terreinen een speurneus en heeft een brede interesse
Jebse is mee op wiskundig vlak. Hij kan aanwijzend tellen, kan relaties leggen, probleemoplossend denken
De turnmeester schrijft dat motorisch alles goed is maar "af en toe wat last van de decibels"

Supersupersuper content zijn we dus!

Hieronder een hele hoop foto's van onze kroost

sennibel

het was Senni of Sennipop

Maar nu dus ook Senni'bel'

Ik weet dat er tegenstanders zijn, dat er mensen zijn die er minder tegen zijn, mensen die er niet tegen zijn

Awel, ik heb me niet laten beinvloeden en Senni heeft sinds vrijdag oorbellen.

En het staat haar prachtig!
En zo flink dat ze was! Max 20 seconden heeft ze geweend

Sennibel dus :-)

herinneringen

Juist had ik een zeer fijne herinnering

Ik kwam terug van de winkel, was de boodschappen aan uitladen, in de kasten aan 't zetten. Ik stak een druif in mijn mond en toen ik de lekkere smaak van de druif proefde, dacht ik aan mijn opa.

Aan pa, al meer dan 13 jaar overleden.
Aan hoe we iedere zondag naar ma en pa gingen, paardje-rijden speelden op de "ezels" die we in pa z'n werkhuis gingen halen, hoe we druiven oppeuzelden die onder 't "afdak" groeiden, hoe we 's avonds allemaal een boterhammeke aten met een lekker stukske rosbief voor tussen de boterham, hoe we bij moeder (mijn overgrootmoeder) "malse bollekes" gingen eten en bellen gingen blazen met een geïmproviseerde bellenblazer van gerecycleerde rietjes

Hoe blauwe druiven je meer dan 20 jaar terug naar het verleden kunnen brengen...

eindelijk

Ik kreeg een opmerking dat ik nog eens iets op de blog moest schrijven...bij deze dus ;-)

De jongens zijn in Plopsa Indoor, Senni slaapt en ik rust op doktersvoorschrift. Dus eindelijk nog eens een berichtje.

Met Storm is alles oké, heeft soms wel wisselende waarden maar alles gaat goed met hem. Hij voetbalt nu provinciaal. Dus verder rijden maar we krijgen mooi voetbal te zien. Echt een verschil met vorig jaar. We moeten dus niet zeggen dat we superfier zijn op onze voetballer.

Met Jebse gaat ook alles goed. Hij heeft een ongelofelijke start genomen in de nieuwe school en heeft zich heel goed aangepast. IEDERE dag valt hij na school in slaap ;-) Hij zit momenteel wel weer in een "eet"fase. Hij is weer obsessief ivm eten maar dat gaat ook wel weer over. Die fases komen en gaan.

Dan hebben we Senni nog. Een speciaal geval. Ze is ongelofelijk voorspelbaar. Ik kan zo zeggen hoe ze gaat reageren op welke situatie. Ze kan ongelofelijk boos worden en dan vliegt echt alles in het rond. Een straatengeltje maar een huisduiveltje ;-)

Tom zit op dit moment in Ethiopië. Op zoek naar de roots van onze dochter. Heel spannend voor ons, de thuisblijvers. Gisterenavond zijn ze in Bahir Dar aangekomen maar hij is al sinds vrijdag in Ethiopië. Zondag komt hij thuis, hopelijk met een waardevolle informatie voor ons meisje. En wij, zijn 2 jongens en zijn 2 meisjes, zullen hem opwachten en verwelkomen.

Met mij is het niet zo goed maar dat wisten de mensen die dicht bij ons staan al. Stapje voor stapje. Heel langzaam kom ik er wel bovenop. Het zal wel een tijdje duren maar ik krijg de juiste begeleiding en heel veel steun van familie en vriendinnen.

tot zover de update
groetjes

leeg

een Délichocske

Vandaag in de Delhaize

"Mama, mag ik een koekje? Of suikervrij snoepjes misschien?"

By the way, die suikervrije snoepjes zijn wel lekker maar mannekelief! Zoonlief krijgt er ONGELOFELIJK de sch**terij van. Van 2 snoepjes hé! 2!

Dus toen we aan het rek stonden met alle suikervrije koekjes, snoepjes, confiturekes enzo, kreeg ik een ingeving.

Ik vroeg aan Storm of hij een gewone koek wou kiezen.

"Een echte koek? Met suiker? Maar wanneer mag ik die dan eten??"

Ik: "Voor de voetbal, in plaats van zo'n hypokoek" (het kind eet ocharme altijd dezelfde koeken)
Storm: "Goed idee mama!"

We kunnen 2 dingen doen als Storm moet sporten. Ofwel minder spuiten ofwel meer eten geven, koolhydraten en suikers. Wij opteren voor het laatste.

Toen we een uurtje later naar de voetbal vertrokken, hij en ik, nam ik 2 zakjes koekjes. In de auto deed hij het papiertje er rond uit en begon...heel langzaam van zijn koekje te eten.

Iets later klonk het: "Mama, is uw koekje al op?"
Ik: "Euhm...ja..." (wat is dat nu? 2 koekjes ;-) )

Storm: "Ik geniet daar meer van en weet ge waarom?"
Ik: "Omdat ge dat nooit krijgt?"
Storm: "Omdat ik weet dat ik zo'n koekske misschien lang niet meer zal krijgen en gij kunt dat vaker eten."

Ik: "ge hebt gelijk Stormke"

Maar hij gaat het wel vaker krijgen, af en toe eens want we moeten ook opletten met vetten. Maar zo ne sportman als onze zoon mag af en toe wel eens een Délichocske

7e

7e is hij geworden op de scholenveldloop.

Zijn "plan" was om met het 2e leerjaar mee te lopen.
"het is beter om te lopen met kinderen die even oud zijn want je kan wel een medaille winnen hé?!"

Oké, ge regelt het maar Stormke

Uiteindelijk heeft hij dan toch met zijn klas (het derde leerjaar) meegelopen, samen met alle kinderen van het derde van andere scholen in Tongeren.

En hij is dus 7e geworden (zo zeiden zijn "supporters" zegt hij) in een hogere leeftijdscategorie.

proud of my boy

"en ik heb toch gelijk"

"Oh, het poesje eet van Spikey zijn eten"

Tom: "nee, dat is eten voor de poes"

Jebse: "Nee, ik zie het toch, dat is Spikey zijn eten"

Tom: "Jebse, dat lijkt op elkaar maar het is voor de poes, kijk op dit doosje staat een poes"

Jebse verdwijnt naar de gang en de deur gaat dicht.
Hij komt terug binnen en zegt:

"Ik hebt het geriekt, het is van Spikey"

Hopelijk heeft hij niet geproefd ;-)

Storm en Jebse

De scouts zijn bij Storm op school langsgeweest en meneer wil er dus nog een hobby bij.

In de auto vroeg hij waarom hij eigenlijk gestopt is bij de klj

ik: "Omdat ge toen ziek geworden zijt"

Storm: "Ziek geworden?? Wanneer?"

ik: "Toen ge diabetes kreeg, toen zijt ge gewoon niet meer gegaan omdat we zelf nog veel moesten leren"

Storm: "Ik ben wel niet ziek hé, ik heb liever dat ge zegt dat ik diabetes heb. Ziek is als ge verkouden of zo zijt. Of als ge de griep hebt."

ik: "Ik zal er op letten schat"


Maar hij mag niet gaan. Het spijt me maar trop is teveel.
En 2 keer trainen en 1 keer match is genoeg volgens ons. Hij voetbalt sinds dit seizoen provinciaal en de afstanden zijn daardoor groter: Maasmechelen, Bocholt, Landen, Lommel, Hasselt,... maar we zijn toch wel ook heel fier dat hij in dit ploegje zit.

Maar er is nog iemand waar we superfier op zijn: onze Jeppie!
Hij doet het ongelofelijk goed op school. Hij voelt zich goed, heeft ne klik met de meester. Maar ook juf Claudine is heel lief en juf Lies "is heel lief en ook heel mooi". De charmeur!
IEDERE dag valt hij in de auto in slaap. Er is dan ook héél veel te beleven op school. IN het klasje maar ook de speelplaats is geweldig! Aan de weekafsluiting* heeft hij nog niet meegedaan maar daar is nog tijd genoeg voor

onze Messi

en onze Ronaldo

* de weeksafsluiting is een wekelijkse gebeurtenis, mama's en papa's zijn op vrijdag om 15u welkom in de turnzaal en daar is een soort optreden. De kinderen van het 6e spreken de verschillende dingen ludiek aan elkaar. De klasjes laten zien wat ze geleerd hebben die week. De ene keer is dat een liedje, een andere klas laat een knutselwerk zien over een les die ze hebben gehad. Zeer leuk!

"pubertijden"

Over zaadjes ben ik duidelijk geweest denk ik, geen vragen meer daarover. Maar er kwam vandaag een andere vraag.

S: "Ik begrijp iets niet, wat betekent eigenlijk 'pubertijden'?"

Pubertijden?

Pubertijd dus

ikke: "dat is als ge verandert van een jongetje in een man"

papa: "Het duurt jaren"

ikke: "Ge krijgt een snorretje"

papa: "Ge krijgt de baard in de keel"
S: "Een baard in uw keel?!"
papa: "Ge begint te praten zoals papa en niet meer met een kindstemmetje"

ikke: "Ge krijgt haar krijgt onder uw armen en rond uwe piewie"

S: "Ne baard aan mijne piemel dus!"

We hebben geprobeerd om serieus te blijven bij zulke opmerkingen maar geef toe...niet simpel

ne nieuwe viervoeter

JAAAAA!!! Ik weet het!
Ik HAD gezegd dat alles wat hier doodgaat NIET vervangen zal worden.

En nu is er niks doodgegaan en toch hebben we een nieuw diertje. Een klein poesje. Ja, toegegeven: schattig!

Storm is in de wolken!
Storm draagt rond met de nog naamloze poes en Jebse draagt rond met een pluchedier ;-)

Hij heeft meer mijn genen (knipoog) en is ook niet zo zot van levende wezens met 4 pootjes, pluimen, veren of snorharen.

"Romy"

't is een fijne vakantie geweest!

Merci make en pake voor de fijne speeldagen bij jullie!
papa en mama weten nu wel waar wij die snotaapkuren leren, betrapt!
Merci oma om Storm rond te rijden

De jongens hebben een leuke vakantie gehad!

tattoos

lelijke gezichten trekken

"ZO" kom ik dus aan mijn krullen

brood bakken

ook kruipen we soms door de draad om bij nonk Narke en tante Julia de boel op stelten te gaan zetten of om naar de duiven te gaan kijken of om salamanders zoeken

We zijn er klaar voor.
Jebse is klaar voor meester Lode, de vraag is of meester Lode klaar is voor hem ;-)
De graadsklas waarin Storm zou komen is gesplitst omdat er 6 nieuwe kinderen in de 2e graad komen. 4 nieuwe kindjes in Storm zijn klas.

Maandag is 't zover!

zaadjes part II

oké, vorige week had ik hem geantwoord dat de zaadjes in de balletjes zitten

Verder kreeg ik geen vragen.

Deze keer was ik voorbereid, ik wist dat er nog vragen gingen komen.

Na de vraag WAAR de zaadjes zaten kreeg ik nu de vraag HOE de zaadjes eruit zien.

"Ge ziet dat niet maar het zijn hele kleine visjes, kikkervisjes"

"Ik heb dus kikkervisjes in mijn ballen?!"

"BalleTJES, en nu nog niet, als je ouder bent"

"Oh gelukkig"

stilte

"Dus eigenlijk zijn mijn balletjes een aquarium maar dan zonder planten?"

schoolstress

schoolstress...'t is al begonnen

en niet bij degene bij wie ik het verwacht had

Storm was juist aan 't wenen, ik hoorde hem tot beneden :-(

Bang dat hij zijn maaltafels niet meer kent, bang dat zijn nieuwe juf niets van de diabetes kent.

Ik heb hem kunnen geruststellen dat Joke (de diabeteseducator) langsgaat op school en dat zijn nieuwe juf al eens een kindje met diabetes in haar klas had. Er is ook geen reden tot paniek, er is nog helemaal niks misgelopen in de nieuwe school.
En hij zal de maaltafels snel terug kennen, als hij ze al vergeten zou zijn.
Hij had een weemoedig momentje. Dat heeft hij soms. Morgenvroeg is hij weer vrolijk daar ben ik zeker van.
Maar 't is ne sterke kerel en 't is normaal dat hij soms een minder moment heeft. Dat mag en dat moet hij uiten. Hij moet al zo vaak zo 'groot' en flink zijn.

Jebse lag wel te ronken, die heeft er (nog) geen last van. Gelukkig. Hij kijkt uit naar de start in de nieuwe school. Hij is fier op zijn nieuwe boekentas.

Maar het is nu stil... de terboykes slapen
...nog 7 keer slapen...

zaadjes en zo

Vandaag kreeg ik de vraag:
"WAAR zitten de zaadjes?"

Oh help...hij is nog maar 7 jaar...
Wat kan je een 7 jarige vertellen en wat niet?

Ik moet eens naar de bib denk ik

7 maanden thuis

7 maanden geleden zette ons meisje haar slappe, overflexibele, magere voetjes op Belgische bodem. Enfin, figuurlijk dan want madam kon toen zelfs nog niet zitten

Maar de tijd vliegt!

Alles gaat goed met ons madam. 't Is een spook!
We hebben onze handen vol...als ze wakker is. Ze slaapt nog steeds heel veel maar is wel een vroeg vogeltje. In Frankrijk sliep ze wat langer maar hier, in haar eigen bed...sowieso een 6 op de wekker en soms zelfs een 5 :-/ maar we klagen niet, toch zeker niet als we de slaap uit onze ogen gewreven hebben. Maar dat eerste moment, eerlijk? Dat doet PIJN

Ze is al sterker geworden, stapt aan de hand, kruipt, sluipt, stapt op handen en voeten maar rechtopstaand nog niet. We zijn niet gehaast, ze geraakt waar ze wil zijn en zelfs heel snel.

Normaal moeten we pas terug naar K&G als ze 2 wordt en bij Dr Gillis worden we ook pas terug verwacht als we een jaar thuis zijn.
Maar ik vond dat toch veel te lang dus ging ik haar gisteren laten wegen en meten bij K&G. Toen ik haar "maten" op de curve zette viel me toch iets op.
Senni is van de P3 naar de P25 gegaan om terug naar de P10 te zakken en nu zelfs net op de P3 te bengelen. En dat allemaal op 7 maanden tijd?
Toch maar een afspraak gemaakt bij Dr Gillis, maandag kunnen we al gaan.

We maken ons geen echte zorgen. Ze eet redelijk goed, ontwikkelt goed, is een pientere madam maar toch effe laten checken.

enkele kiekjes van toen en nu

We zijn niet objectief maar we zijn hopeloos verliefd op dit lief, mooi, schattig meisje

gelukkig

We hebben veel vriendjes en vriendinnekes, veel adoptievriendjes en -vriendinnekes en helaas hebben we sinds anderhalf jaar ook een diabetesvriendje en -vriendinnetje.

"Helaas" zeg ik want eigenlijk had ik die mensen liever nooit ontmoet. Ben ik nu grof? Misschien... maar anderhalf jaar geleden had ik deze mensen liever niet ontmoet.
Ik wou dat we toen niet in het ziekenhuis waren.
Ik wou dat we toen in speeltuinen genoten van een heerlijk voorjaarszonnetje (want het was toen mooi weer!)
Ik wou dat we uitstapjes deden, dat we onbezorgd konden dromen van ons broertje of zusje dat in Ethiopië waarschijnlijk al op ons wachtte.

Maar enfin, we kwamen ze tegen, ook ferm tegen hun goesting want zij hadden waarschijnlijk ook andere plannen en leukere dingen te doen dan 2 weken in een ziekenhuis klaargestoomd te worden voor het leven "na de ziekenhuisopname"

Afgelopen weekend kwamen onze "diabetesvriendjes" op bezoek.
Heel makkelijk voor iedereen, ik weet wat ik mag klaarmaken, de mama weet dat ik weet wat ik mag klaarmaken, geen heen-en-weer gemail over "moetjes en magjes", lekker easy dus. We leren ook dingen van elkaar. 's Avonds krijgt Storm parovita's voor hij gaat slapen. Ik snap niet dat ze hem de strot nog niet uitkomen. Bah bah, zo vaak hetzelfde. Maar een receptje van die mama van wafeltjes en ik heb moed om eraan te beginnen, wegen, afmeten, bakken. Na ons verlengd weekend probeer ik het eens.
Ook het diabeteskamp is een voltreffer geweest voor R en zijn ouders. Voor iedereen was het leuk. Voor R. maar ook voor de mama en de papa.
Volgend jaar gaat Storm dus ook op kamp! Storm voor de eerste keer en R voor de 2e en laatste keer. (van 8j tot 12j) Ze kijken er nu al naar uit

Dus het was leuk.
Als we hen "gewoon" waren tegengekomen had het misschien nooit geklikt.
Maar hoe spijtig ook, we hebben een band. Het klikt. Vooral onze zonen hebben een band. Allebei dezelfde diagnose.

Gelukkig hebben we doorgezet.
Doorgezet met de adoptie (waar we toen echt aan getwijfeld hebben), doorgezet met ons leventje en hebben we onze schouders eronder gezet. Het moest maar het was niet makkelijk. En het is nog steeds niet makkelijk. Maar moeilijk gaat ook.

MAAR het gaat goed. Goed met Storm, goed met ons. Gelukkig. Ik bedoel dan "gelukkig" dat het "gelukkig goed gaat" maar ook "gelukkig" als in "gelukkig zijn"

We zijn gelukkig. Allemaal. Ik spreek maar ineens voor ons alle 5 :-)

Onze ongelofelijk flinke kerel. Hij doet het zo goed, is zo verstandig, zo zelfstandig. Doe het hem maar eens na... Een ventje om fier op te zijn.

een beetje teveel appel misschien?

nieuwe fase

Een nieuwe fase is aangebroken en ik ben er blij om :-)

Vanaf deze week, zesenhalve maand na Senait haar thuiskomst, mag madam opgepakt worden door iemand anders dan Tom en mij. We hebben het iets langer volgehouden dan bij Jebse (doordat we een dikke 2 weken op vakantie waren)

Toch wel een opluchting om anderen toe te laten tot haar wereldje. EINDELIJK vinden de grootouders en tantekes. En wij vinden het ook wel fijn om haar nu te "delen"

Ze laat zich (soms) pakken maar als ze dan op de arm is, dan raakt ze de persoon niet aan, de armpjes blijven een beetje omhoog, bang om contact te maken. GOED dus, dat ze niet iedereen zomaar toelaat. Ze moet nu anderen beetje per beetje leren vertrouwen. Maar we zijn fier op onze kleine sterke meid. Ze doet het zo goed. Ze durft zich geven tov van ons, ze is terughoudend naar anderen. Dit is wat we 6,5 maand geleden wilden

Wat is er de afgelopen nog we(e)k(en) gebeurd?

- Storm heeft heel slechte waardes, heel hoog, dan weer heel laag. We wijten het voorlopig aan de vermoeidheid en iets minder structuur. Hopelijk staat hij snel terug op punt want maandag begint zijn voetbalkamp

- Jebse kan fietsen! We zijn zo fier, hij kan het ineens ook heel goed! Met 1 hand, rechtstaan op de pedalen, hard

- Senai laat zich meer en meer kennen. Iedere dag een beetje drama "moet". De ene keer al wat erger dan de andere keer.
Stappen doet ze nog niet op haar 17 maanden (morgen). Ze is nog wankel en erg wiebelig. Het komt wel

- Tom en ik zijn allebei terug aan het werk maar over 12 dagen vertrekken we alweer naar zee met onze caravan

- We waren vorige week 10 jaar getrouwd en dat gaan we zaterdag vieren bij Lucie en Jimmy. Het is daar zo lekker!

- Morgen gaat Senait voor de eerste keer een paar uurtjes naar make. Ik moet met Storm naar de oogarts. En zoals Storm altijd een veiligheid betekende voor Jebse kan Jebse dat nu voor Senait zijn. We zijn benieuwd!

- Zaterdag gaan we dus uit eten maar omdat Senait nog NOOIT wakker geworden is voor middernacht, gaan we haar in bed leggen en dan pas vertrekken. Zodat die "zorgtaak" nog niet wordt overgenomen door iemand anders. Niet teveel ineens hé ;-) niet voor haar en niet voor ons ;-)

tot zover de update

wat een verhaal

zondag 22 juli 2012, de dag dat we 6 maanden geleden "compleet" werden door de komst van onze zus

we vertrokken naar Collioure, gewapend met emmer en netjes om krabben, vissen ea te vangen. Doordat de wind hevig was (Mistral) was het te onveilig op "ons plekje" om er te zitten. Dus terug naar de auto en verder rijden, op zoek naar een plek waar de zee niet tegen de rotsen klotste. Of we dat zouden vinden was de vraag maar het gedacht was al veel waard voor de jongens, we zouden blijven zoeken.

Over de bergen, na héél veel draaikes kwamen we in Portbou aan, het eerste stadje in Spanje dat we tegenkwamen. Ondanks de drukte op de weg was het hier erg kalm. Ook de zee was rustiger in de mooie baai.

De jongens en papa gingen op papa met emmer en netje en Senni en ik zaten op het stenenstrand in de schaduw van een rots. Madam speelde met steentjes en ik kon een paar bladzijden lezen. Zo mooi hier!

Storm moest eten en we gingen op een gezellig terras zitten, waar bijna alles wegwaaide door de hevige wind. Tom en ik besloten om voor een paella te kiezen. "Het duurde wel 15 minuutjes langer" volgens de ober. Geen probleem voor ons.

Ondertussen kregen we van Kristel en Ronnie telefoon dat zij in Argelès waren, onderweg naar Spanje maar door een hevige bosbrand was de autostrade afgesloten.

Toen we naar de parking wandelden, na trouwens een heerlijke paella en een hysterische dochter die weigerde te eten, keek ik naar de weg die we moesten afleggen.
Daar, voor mijn ogen, daar ter plaatse zag ik ineens een klein brandje beginnen! Vlak langs de weg!

We stapten in met het gedacht dat zo'n klein brandje wel geblust zou zijn als we boven kwamen (euhm...beetje naïef misschien?)

Wat we onderweg tegenkwamen... toeterende auto's, mensen die in paniek waren, mensen die auto's tegenhielden om naar boven te gaan, we zagen mensen hun auto's verlaten en over de berg naar beneden vluchten, chaos, paniek, drama.
Het brandje was in ne wip ne heel hevige brand!

We zijn toen omgedraaid, terug het dorp in, waar de chaos ook heel groot was en we zijn van Frankrijk weggereden richting Spanje.

File file file en links en rechts van ons rook, van de brand op de grens en de brand op de autostrade.
Alles was afgezet, we hebben 2,5u gereden op 15 kilometer. We zijn aan een winkeltje gestopt dat net haar deuren opendeed voor de vele passanten en daar hebben we melk, koeken, water gekocht. Wie weet hoelang het nog zou duren?

We zijn van Portbou naar Figueres gereden, van daar naar Olot en naar Arles sur tech en zo naar Argelès. We hebben 7uur gereden over 200km ! Door de bergen, slingerwegen,...

Gelukkig sliepen de kinderen goed maar wij hebben moeten pitsen om wakker te blijven. Om 2u waren we op onze camping.

Vandaag staat in de krant dat er mensen gestorven zijn. Mensen die van de berg de zee ingesprongen zijn...
Wij zitten terug veilig voor onze tent maar de blusvliegtuigen zien we constant overvliegen

vakantie!

Het is hier zalig! Zalig weer! Leuke locatie! Lekker eten! Dikke fun hier dus!

Even tussendoor wil ik jullie nog "de uitspraak van de dag" geven. Enfin, van gisteren

We zitten aan tafel, Senni slaapt, Storm is achter de meisjes aan 't ketsen
Jeppie, papa en ik zitten aan tafel;

Paps: "Mijn armen zijn ferm bruin!"
Ikke: "En mijn??"
Jebse: "IK ben bruin"

Dat was het... zeer duidelijk... we gaan dus niet zo bruin als onze 2 jongste kinderen thuiskomen. Dat zou ook moeilijk geweest zijn ;-)

kindervreugde

OPROEP: wie wil gedurende 16 dagen 2 extra mondjes voeden?

De ene eet (bijna) alles, eet altijd zijn bord leeg, zit na 1 keer roepen aan tafel
De andere gaat zelfstandig met zijne diabetes om, moet altijd zijn bord leeg eten, doet dat ook, klaagt ook niet echt over wat de pot schaft.

Tot daar de voordelen... voor de rest zijn het duiveltjes

niet in bed blijven liggen
ruzie maken
grommelen als ze zich moeten wassen
voor tv hangen
aan de wii hangen
niet opruimen
willen altijd geanimeerd worden
niet helpen als dat gevraagd wordt
alles 3 keer zeggen en als je de 4e keer roept wordt er pas gereageerd
ze zeggen ook "mama is stout" "papa is stout"
als je zegt dat iets niet mag, doen ze het zeker
als het raam open staat, gooien ze dingen uit het raam
spelen niet met speelgoed
je moet ze altijd in de gaten houden

Wie zich geroepen voelt.. mail me!

Kindervreugde -> gegarandeerd!

4 juli 2008

We zaten op ons, pas aangelegd, terras spaghetti te eten.

Om 18u03: gemiste oproep door ne gsmnummer
Tom laten terugbellen en het was Ann van Fiac.

Er wachtte een zoontje op ons... Yeabsera in Toukoul.

Hoe zijn we nu eigenlijk op zijn naam gekomen?

We zouden de naam houden maar een afkorting of zo ervan maken, iets makkelijkers.
Maar we vonden niks.
Toen ik dat weekend met Marleen aan de telefoon hing (zoals vaak) zei zij ineens: "Waarom niet Jebse"

ik riep naar Tom: "Wat vind je van Jebse?"
Tom: "Das goed"
ik: "Ja?"
Tom: "Ja"

makkelijke beslissing dus ;-)

Ik heb net eens op de website van k&g gekeken en er noemt niemand "Jebse". Storm is tov Jebse dus een alledaagse naam haha maar dat is een ander verhaal, de keuze voor "Storm"

We hebben wel nooit een officiële naamswijziging laten doen, dat kan Jebse zelf ook als hij dat zou willen. Die keuze is aan hem.
Maar hij is heel fier op de agente die zijn naam speciaal voor hem uitkoos.

Yeabsera, Jebse, Jeppie, Jebseke, onze droom van een zoon

groot verdriet

Na een heel fijne zonnige dag waren er zaterdag toch traantjes...

Storm had meegedaan aan de voorselecties van de Junior Diabetes Cup en hoewel hij echt super goed gesjot heeft, is hij niet geselecteerd.
Maar hij was de jongste, hij was de kleinste en eigenlijk mocht hij zelfs nog niet meedoen (vanaf 8 jaar).

nr 9 moest geluk brengen

Volgend jaar opnieuw proberen!

Maar het was een fijne dag met onze companie, goed georganiseerd, nieuwe mensen leren kennen, een kleurtje opgedaan (voorlopig wel nog rood)

"Lenny" was er ook, de mascotte van de Junior Cup. Jebse vond hem geweldig tot hij aan de achterkant van Lenny zag dat er iemand "in" zat!
"Lenny heeft iemand opgegeten" was zijn redenering ;-)

Carl Huybrechts was er ook en hij haalde alle kindjes die nog in Sinterklaas geloofde uit hun droom...blunder ;-)

Maar België heeft een sterke ploeg om naar Lausanne te gaan! Wij duimen voor de jongens!

Gisteren had Storm nog een tornooitje. 2 ploegjes van Bilzen en 3 ploegjes van Genk. En Storm zijn ploegje heeft het tornooi gewonnen!
Als voorbereiding voor de selecties van de junior cup hadden we een paar trainingen geregeld om hem in conditie te houden nu het seizoen gedaan was. En gisteren heeft hij toch dingen laten zien die hij van JP geleerd heeft :-) thanx JP!

Een paar grotere jongens die tussen 2 matchen kwamen kijken naar de klein mannen waren dadelijk aan 't supporteren voor Storm. "Een klein toppertje" was hij ;-) blink blink

vandaag sluiten we een hoofdstuk af

Jebse nam vandaag afscheid van 2 lieve kleuterjuffen en volgt zijn grote broer naar de school in Tongeren.
Zijn vriendjes en vriendinnetjes van het dorp zullen zeker eens uitgenodigd worden om te komen spelen.

Net voor Storm zijn vertrek zijn er dingen gebeurd die ik nu ga proberen te verwerken.

Je kan een mama en papa niet meer kwetsen dan hun kind onrecht aan te doen. Het schrik aan te jagen. Er boos op te zijn voor een beslissing die de ouders namen.

Het kroop in mijn vel en het geeft me innerlijke rust te weten dat het gedaan is. Fini. Schluss.

Helaas ten koste van de kleuterjuffen, maar we draaien het blad om en beginnen aan een nieuw hoofdstuk, in de mijlpaal

olympische mijlpaalfeesten

Afgelopen zaterdag was het opendeurdag in Storm zijn school.

Om 14u30 was er een officiële opening en ik overdrijf niet: het was FANTASTISCH in elkaar gestoken! Niet normaal! Echt héél heel mooi! Ik ga toch proberen nog aan die film te geraken, ik ben mijn contacten aan 't aanspreken hierover ;-)

Daarna waren er dus olympische spelen: een voetbaltornooi (met ouders), een ritje op pony's, hoogspringen,...

Jebse moest wat loskomen in de school, het is een veel grotere school dan hij gewend is maar er waren veel triggers. Hij wou veel, maar durven duurde iets langer

Tot hij ne keer op zo ne pony beland was, toen had hij de smaak te pakken. Ze moesten wel in de rij staan en hij liet veel kinderen voorbij gaan, onze dromer, maar die pony's vond hij heel leuk! Hij was wel kieskeurig, hij wou alleen op het kleine bruine paard.

Toen make en pake ook een kijkje kwamen nemen in de school vertelde hij met trots dat hij op het "Ethiopisch paard" had gezeten.

"Ethiopisch paard?"

"Ja!! Die bruine is van Ethiopië"

Ook was het openklasdag en make en pake waren onder de indruk van de uitleg die ze kregen, het systeem van werken, van aanpak. Ze zijn net zoals wij overtuigd. Spijtig dat oma en opa op vakantie waren. Volgend jaar!

Daarna werd de dag afgesloten met een superlekkere bbq. Ik heb een uurtje geholpen met de groenten te bedienen en daarna hebben we zelf gegeten. Lang zijn we daarna niet meer gebleven want Senni heeft haar dutjes nog steeds hard nodig, de slaapkop!

water

We hebben vandaag gelachen, zelfs Senni moest lachen omdat wij lachten. Jebse lachte niet want hij had niet door dat hij er weer iets had uitgeflatst :-)

Eerst moet ik vertellen dat we elkaar hier soms plagen.
Hoe we dat doen? Soms vullen mama en Storm een bekertje met een klein beetje water en dat gooien we dan op papa die staat te douchen. Wat mama dan gegarandeerd onverwachts terugkrijgt.
Jebse doet soms ook mee al is hij niet handig genoeg om gericht te gooien en hij is ook niet snel genoeg om zich uit de voeten te maken ;-)


Als Storm niet uit z'n bed kan, dan roepen we aan de trap: "koud of warm?" Water dus ;-) En dan is Jebse wel bij de pinken om een beetje water op Storm te gaan gooien. Een slapend slachtoffer is iets makkelijker dan een papa met een douchekop als verweermiddel ;-)

Vandaag gingen we oude oma bezoeken. Oude oma, de oma van Tom, een kranige vrouw van 88. Maar als je 88 bent moet je soms eens op "onderhoud" in het ziekenhuis.
Deze namiddag gingen we met onze bende oude oma bezoeken.
Storm was al eens mee en had de drinkfontein al ontdekt. Toen we de juiste gang inwandelden ging hij dus een bekertje water nemen. De 2 jongens wandelden voor ons op en wat vroeg Jebse??

"Ga je op oude oma water gooien?!"

Zo grappig, zo droog dat het eruitkwam :-)

Hij was echt verbaasd dat Storm dit zou doen maar vond het tegelijkertijd ook vanzelfsprekend dat als je een beker met water vult, dat dat is om op iemand te gooien :-)

hoe vuiler, hoe fijner het was

wat een helse woensdag...

3 opvangkindjes die vonden dat ze genoeg hadden aan een half uurtje slaap.
Het grootste lawaaimakerke heb ik uit bed genomen en de andere 2 hebben dan toch nog een uurtje gedut.

's Woensdags is het hier altijd zo druk, de jongens hebben dan niks aan mij dus uit schuldgevoel liet ik een vriendje komen spelen.

Ze waren heel braaf buiten aan 't spelen. Maar wat ben ik naïef. Als het stil is, dan zijn ze NIET braaf.

Storm kwam halverwege de namiddag meten, die had ne hypo en ik had een zenuwinzinking. Hij, zijn kleren, zijn schoenen, alles zat onder de modder!
Jebse kwam ook eens kijken hoe het met zijn broer was, die zag hetzelfde uit! De modder op die bruine beentjes zag ik niet goed maar aan z'n schoenen te oordelen...
En het vriendinnetje zag er ook "schoon" uit

Ik vroeg of het van papa "zou mogen", dat wat ze aan 't doen waren. Nee, maar ze gingen het terug "tegoei" doen...

Toen kwamen ze terug binnen, na eerst de badkamer gepasseerd te hebben (is beneden dicht aan de achterdeur). Beeld het u in: opgedroogde aarde op de benen, water, ne witte pompbak, de vloer. Ja? Hebt ge het beeld vast?

Ik heb ze buiten gezet, alledrie met de melding om "het terug tegoei te doen" en ze mochten niet binnen voor het etenstijd was.

Om kwart na 5 werden de opvangkinderen gehaald, moest ik Senni wakker maken, fruitpap geven,...en nog eten maken
Storm dacht punten te scoren door zich al te douchen en de pompbak terug schoon te maken (hij heeft een beetje gescoord maar is nog steeds gebuisd)

En dan heb ik Jebse in de douche gezet en dan konden we toch om 18u aan tafel want Storm moet dan eten en spuiten.

Grrr daar krijg ik dus stress van....

Na een serieuze grommelmail naar m'n mailvriendinnen E en K kon ik het al beter relativeren ;-)
"hoe vuiler, hoe fijner het was"

allé dan, zij hadden zich geamuseerd en ik heb me daarna op mijne strijk gestort en ben ook content want als je boos bent gaat alles toch rapper hé?

weer Jebse

Vanmorgen,
7u35

"Kom Jebse, ik ga uw tanden poetsen"

op een zeer overtuigende toon:
"Ik heb mijn tanden al gepoetst"

Ik kijk hem ongelovig aan en hij zegt:
"gisteren"

Jebse

Vanmorgen,
7u55,
5 minuten voor vertrek naar school

Jebse, met een uitgestreken gezicht:
"mama, ge moogt geen speelgoed mee naar school nemen hé"

Tom en Storm, in koor:
"Kijk in zijn zakken!"

Jebse, die een zaklamp uit zijn zak haalt:
"Maar ik mag het wel meenemen en in de auto laten liggen hé?"

Ja dat mag wel ;-)

gezellig in de auto...NOT

Zaterdag waren we bij Tom zijne reisgenoot op bezoek. Heel gezellig en de 2 mama's hebben heel veel goesting om mee te gaan maar wij blijven bij onze kroost en zullen samen fijne dingen doen die week.

Toen we naar huis reden, was Senait heel vervelend (= een understatement). Ze was moe en wou haar bed maar geen denken aan dat mevrouwtje haar ogen toe doet in de auto. Dat vertikt ze dus (dat gaat nog fijn worden als we naar frankrijk moeten rijden)

Ik kon het niet meer aanhoren en draaide de volumeknop van de radio héél hard. En wat gebeurde er toen? Madame begon te lachen, te klappen en te bewegen (in hoeverre dat gaat in de autostoel)

Dus begonnen we allemaal maar gek mee te doen met haar op dit liedje :-)


Wij hebben dus maar 1 kind dat graag in de auto zit nl onze Jeppie.
Ik ga Tom een voorstel doen, hij gaat samen met Jebse met de auto en de caravan naar Frankrijk en ik met Storm en Senait de korte pijn door met het vliegtuig te gaan ;-)

wat ik voorspelde

is gebeurd! Haar eerste echte crisis :-) Vroeger dan ik had verwacht maar daarom niet minder hevig ;-)

Ons madam is een pittig ding.

Gisteren was ze boos, ik weet zelfs niet meer voor wat

Maar ze ging plat op hare buik liggen met haar hoofd op haar armen. En maar wenen!
Echt zielig doen!

Zo spijtig dat ik geen beeldmateriaal heb ;-)

15 maanden oud, ferm hé die madam van ons

toetsen

Het weekend is voorbij en de eerste werkdag zit er ook alweer op.

Storm heeft dit weekend zijn eerste privétraining gehad. Van zijn schoonvader dan nog ;-)

Zijn liefje hare papa is vroeger jeugdtrainer geweest en omdat "schoonmama" graag mee wil naar Lausanne hebben we de grote middelen ingeschakeld ;-)

Maar we gaan ervan uit dat Storm dit jaar niet geselecteerd zal worden. Hij is niet van de grootsten, niet van de zwaarsten en hij zal de jongste zijn. Maar 't is een ervaring hé.
Als hij dit jaar niet geselecteerd wordt, dan heeft hij nog 4 kansen om mee te spelen voor een plaatsje in het Belgisch-Luxemburgs elftal. Want dit kleine EK voor diabeetjes vindt ieder jaar plaats.


Maar het seizoen is gedaan en de trainingen liggen dus stil vandaar dat we hem toch een beetje fit willen houden.

Hij heeft genoten, onze Storm. Heeft zich 100% gegeven tijdens de training en hij kan efkes verder met de nieuwe oefeningen.

Gisteren, zondagavond dus, om 18u30 dachten papa en ik er ineens aan dat het deze week toetsenweek was! Ook goed op tijd ;-)

Alles ging vanzelf, we hebben alleen wat moeten oefenen op de klok, kwart voor kwart na en dan die kleine wijzer nog juist tekenen.... Maar 't was goed gegaan vandaag volgens Storm.

Morgen heeft hij tafeltoets. Na school begon hij dadelijk met een oefenblaadje (ja hij is voorbeeldig momenteel) en toen we de keuken opruimden testten we hem nog eens. Hij mocht telkens ne tegel vooruit als hij juist en snel antwoordde. Tja, hij heeft iedere tegel van de keuken gemaakt. Papa en ik waren verbaasd hoe snel hij was! En hij glunderde en wou meer en meer oefenen. Alle maaltafels en deeltafels door elkaar hebben we opgezegd :-)
Dus dat komt wel goed morgen.

Nog een paar foto's van toen het nog eens mooi weer was...