wachten

Na een fantastische ontmoeting met onze dochter, een fantastische ontdekking van Ethiopië, een fantastische hereniging met onze zonen, valt het thuiskomen ons toch zwaar...

We waren blij om terug naar huis te komen, het was genoeg geweest. De bezoekjes zijn leuk maar de procedure ervaren we toch helemaal anders dan 3 jaar geleden. Het is ook helemaal anders!

Eenmaal thuis voelen we gewoon dat we niet compleet zijn. Dat kostbare, ontbrekende puzzelstukje zit nog in Ethiopië.

Wat ik me ook afvraag: "Hoe reageerde zij op die bezoekjes achteraf?" Sliep ze die nachten slechter om die indrukken en geuren en aandacht van ons te ervaren? Of doet ze gewoon verder alsof er niets gebeurd is?
we zullen het nooit weten. De ontmoeting met haar heeft op ons waarschijnlijk een grotere indruk nagelaten dan de ontmoeting met ons op haar.

Vandaag hebben we met Fiac gebeld, half januari afreizen is nog steeds mogelijk. Daar gaan ze vanuit. Goed! Want wij gaan daar ook vanuit en zijn niet tevreden met een latere datum. Voor 1 februari willen we dat die kleine, bruine voetjes op Belgische bodem staan. Als zal het niet te zien zijn dat ze bruin zijn door al die roze, rode, witte, gele broekkousjes die in de kast liggen te wachten

voor mijn 3 mannen en ook voor ons meisje...

I'll be there for you
These five words I swear to you
When you breathe I want to be the air for you
I'll be there for you
I'd live and I'd die for you
Steal the sun from the sky for you
Words can't say what a love can do
I'll be there for you

sinterklaas kapoentje leg wat in mijn schoentje

Storm vraagt iedere dag om zijn schoen te mogen zetten. Hij mag die van ons iedere dag zetten maar helaas voor hem komt de Sint niet iedere dag. Waarschijnlijk omdat de Sint al iedere keer een klein cadeautje gebracht heeft omdat snoepjes en mandarijnen niet kunnen door de diabetes.

Maar Storm heeft er zijn hoofd al over gebroken waarom de Sint bij Valerie WEL iedere dag komt en bij onze jongens dus niet!

En het is de fout van .... PAPA!! Want papa gaat véél te laat slapen en daardoor heeft de Sint gewoon te weinig tijd om te komen. Papa moet vandaag dus vroeger gaan slapen!

Ook gaat Storm een carrièreswitch doen.
Archeoloog staan niet meer bovenaan het lijstje. Hij gaat zwarte piet worden! (lijkt me meer logisch voor Jebse maar wie ben ik)
Samen met z'n lief gaat hij zwarte piet worden en gaan ze in Spanje wonen! Alles is blijkbaar al geregeld, ze zullen wel een paar weken per jaar naar hier komen (als het Siterklaas is) en wij kunnen toch ook naar hen komen?! Euh... oké dan ;-)

11/11 om 11u11

Brak de hel los in Maastricht! Carnaval!

Zelf zijn we geen carnavalvierders maar hoeveel Nederlanders er vandaag in Maarstricht feestvierden?! Amai!

Maar we gingen dus voor de markt naar Maastricht en niet voor carnaval.

"We" zijn mijn mama en mijn zus Magali.
Zusterlief gaat eens graag naar de markt maar wist niet wat mijn plannen waren: stofjes kiezen. Ferm tegen haar goesting dus wegens 0,0 interesse hierin :-)
Maar het was gezellig, vond ik toch en zij waarschijnlijk toch ook ;-) en mama ook.

Deze voormiddag dus stof gekocht, in de late namiddag begonnen aan manlief zijn bloemloze draagzak

alles is geknipt

En nu, bijna rond middernacht, is hij (bijna) klaar! Ik heb net een foutje ontdekt dus ik moet een stuk losmaken. En dat doe ik dus niet graag! Zeker niet als het af is. Maar het moet goed zijn hé. Dus morgen doe ik dat.

En dan kan ik beginnen aan de derde en laatste draagzak, eentje met fleece. lekker warm voor in de winter.
't is maar te hopen dat ze graag in de draagzak zit anders ga ik anderen er nog plezier mee moeten doen :-)

uitspraak van de dag

Storm: "Als Sinterklaas bij mij komt, dan moet ik L een kus geven. En als Sinterklaas bij L komt, dan moet zij mij een kus geven. Dat hebben we beloofd"

Ik: "En hoe komt ge op zo'n idee?"

Storm: "Omdat zij dat wil."

rechtbankdatum

We hebben een rechtbankdatum!

6 december moeten we verschijnen maar de 2e december hebben we de allereerste ontmoeting met Senait! Zo spannend!

Gisteren heb ik mijn naailes moeten missen maar het was om tickets te boeken. We moesten vandaag onze vluchtgegevens aan Fiac doorgeven.
Dus vandaag heb ik dan maar een rokje in elkaar gestoken :-)

Ook heb ik nog 2 slabbetjes gemaakt. Voor Kerstmis ga ik m'n opvangkindjes een mooi slabbetje cadeau doen met wat koekjes of zo. Nog 2 en dan zijn ze klaar en komt er hier een post ;-)

Ik had nog een klein stukje stof liggen waar ik eerder al een kleedje mee maakte. Een ander rokje dat ik maakte liet ik een vriendin haar kindje passen. En het zat perfect. Waarom dan van model veranderen?

Toen ik het rokje aan Tom liet zien zei hij dat hij Senait er al echt in ziet rondlopen/kruipen. Awel, ik ook! Oh bijna! Bijna!

nageltjes lakken

Ik was mijn nagels aan 't lakken en Jebse vindt dat toch wel erg mooi, zo mooi dat hij het ook graag eens zou willen ook al is het voor meisjes.

"1 nageltje maar" En nadat 1 nageltje rood was wou hij aan de andere hand ook maar "1 nageltje"

Een paar uur later zitten Storm en Jebse te kleuren.

Storm: "Daar gaat papa niet goed van zijn!"
ik: "van wat?"
Storm: "Jebse zijn nagels zijn gelakt?!?!"
Ik: "ja 2 nagels maar"
Storm: "Hij gaat er niet content mee zijn..."

wat doe je...

Wat doe je als je zoekt naar een draagzak voor dochterlief maar absoluut niet kan kiezen. Al die modellen. Al die kleurtjes. Ook nog zo'n prijsverschillen.

Juist! Je neemt je naaimachine. Je neemt dat jeansstof dat eigenlijk een miskoop was, je hebt ook nog een leuk stukje overschot en je hebt nog een groot stuk rood katoen liggen.
En na een uurtje of 4 heb je dus dit resultaat!

Ik vind het geslaagd! En ik kan zelfs kiezen hoe ik hem draag :-)Met de jeanszijde of met de bloemetjeszijde.
Manlief vindt het goed gedaan maar vind de stoffen maar niks. "Met die kleuren gaat hij niet met onze dochter rondlopen"

Tja, dan ben ik verplicht om op zoek te gaan naar nieuwe stoffen waar ik een "mannelijkere" versie mee kan maken :-)

grootmoeders oplossing

Ken je de geur van een heerlijk kippetje? De smaak ervan?

Heerlijk! Vooral als het niet zo'n piepkuiken is van ergens op de markt of zo. Pas op, tot een paar jaar geleden kon ons dat ook smaken maar nu niet meer. Die kuikens (want dat zijn het) leven zo kort, zo triestig dat wij voor een andere oplossing kozen. Onze eigen kippen.

We hebben legkippen en dus ook kippen die we (laten) slachten.
"Zo zielig zullen velen denken maar onze kuikentjes hebben mogen groeien tot ze kippen waren, hebben in de openlucht gelopen, hebben wormen kunnen eten. Een zalig leven voor een kip, toch?

Maar nu dus in mijn braadslee. Ik zette de oven aan en toen bleek dat er iets mis was met den elentriek van mijne oven :-( Damn!

Dan ons madam (of was het een meneer) van 4kg250 maar in stukken gedaan en in grootmoeders le creusets gedaan. Dit gaat nog lekkerder smaken denk ik :-)

"

Dus vandaag staat dus kip op het menu, morgen ook en dan hebben we nog een portie vidé voor in de diepvries.

productieve avond

Gisterenavond weer tot middernacht achter m'n naaimachine gezeten :-)
GEK! Denk je mischien maar momenteel is het "therapie" voor mij ;-)

Voorlopig nog altijd geen rechtbankdatum maar ons dossier is ingediend op de rechtbank dus zo ver staan we nu toch al. Nog eventjes en we weten wanneer we ons prinsesje voor het eerst zullen zien.

een leuk stofje

het kleedje

En dan nog een rokje

Nu liggen de rokjes en kleedjes maar gewoon op tafel als ik er een foto van maak maar binnenkort... binnenkort is een lief klein schattig meisje model om de kleedjes te showen :-) Nog eventjes.

niet te schatten

Deze morgen toen de wekker nog moest afgaan.

De deur gaat stilletjes open.

Papa: "Jebse?"
Jebse: "JA :-) (klaarwakker)"
Papa: " Jebse, doe de deur terug dicht"
Jebse: "Oké papa"
STILTE
Papa: "Jebse?"
Jebse: "Ja papa?"
Papa: "Doe de deur dicht als je buiten bent en ga terug in uw bed liggen"
Jebse: "Ah!"

aan dit tempo

zal haar kast wel vol geraken ;-)

Maar 't is een goede oefening, ik kan m'n gedachten verzetten en ik doe het graag.
Wie vreest dat ik m'n jongens in de kou laat staan: GEEN NOOD! Ik kan gewoon nog geen rits inzetten ;-) Dus van zodra ik genoeg simpele dingen geoefend heb en ik nog vanalles in de les geleerd heb, dan kan ik de uitdaging aangaan met "moeilijkere" stukken.

hieronder een rokje (de taille is nog niet helemaal afgewerkt omdat ik haar juiste maat niet ken, dus daar wacht ik nog even mee ;-) )

nog een kleedje

Gisterenavond nog een kleedje gemaakt voor onze ethiopische prinses.
Ook goed gelukt volgens manlief :-) en volgens de 2 broers zal zusje er mooi mee staan. Dus ik doe nog wat verder, er is nog plaats in haar kast :-)

2e probeersel

naailes

Sinds begin september volg ik naailes in het avondonderwijs. Ik wou dat al zo lang kunnen, had hier al 8 jaar een nieuw machine staan dat er nu nog steeds nieuw uitziet. Nog nooit iets mee gedaan behalve zelf iets geprobeerd.

Dit jaar wou ik het weer uitstellen door de komst van Senait maar de grote vraag momenteel is wanneer ze zal komen en heel waarschijnlijk heb ik er dan al een half schooljaar opzitten. Dus ik ben gestart.

In de klas zijn we nog patronen aan 't tekenen, aan 't rechtdoor stikken, een schort aan 't maken enzoverder. Maar thuis ben ik al aan iets anders begonnen.
Aan een rokje! Waarschijnlijk niet helemaal volgens de regels van de kunst maar het resultaat vind ik wel mooi :-)

Het is voor Noortje en zij zal het ook mooi vinden, het zijn mooie kleurtjes en het "zwiert" meer moet een 4 jarig meisje niet hebben :-)

LDVD

Het eerste echte liefdesverdriet is een feit. Véél vroeger dan ik me had kunnen inbeelden.
Maar de liefde tussen Storm en een klasgenootje is na een jaar of 3 voorbij. Van hare kant. Tijdens een verjaardagsfeestje werd de boodschap gebracht ;-)

De mama van de jarige had al iets tegen Tom gezegd toen die hem ging ophalen. Dat er een verdrietje geweest was. Nu zit hij naast me in de zetel ze zuchten en droevig voor zich uit te staren.

Gegarandeerd zijn er dadelijk in bed tranen... Ocharme onze jongen...

Toch wel triestig...dat eerste LDVD...

1ste schooldag

en zonder tranen!

Bij ons op school mogen de mama's en de papa's tot 10u op school blijven om een koffie te drinken.

Jebse heeft 3 kwartiers aan mijne rok gehangen, onder mijne rok gekropen, mijne rok omhoog gedaan en toen is hij gaan spelen.

Storm die was dadelijk aan 't sjotten.

Om 10u ging de bel, Jebse kwam op mij af gelopen, gaf me een dikke mamakus (= een héle héle dikke kus) en Storm kwam ook met een klein hartje een dikke knuffel geven.
Hij was wat bang en onzeker door de diabetes. Maar om 12u ga ik naar de klas. Dan bepaalt de juf hoeveel eenheden hij moet spuiten, hij spuit terwijl de juf kijkt en dan zijn ze allebei weer vertrokken. Is toch spannend voor iedereen weer.
Hij heeft dezelfde juf als vorig jaar, een hele lieve die blijkbaar ook regelmatig aan hem gedacht heeft hoe het met hem ging. Ik had gisterenavond beter even gebeld naar haar want ik ben er bijna 100% zeker van dat ze ongerust was voor vandaag.
Maar het komt in orde!

Voor we het weten is het Kerstmis en dan...dan kan het echt niet meer lang duren eer onze Senait bij ons is! Dan moeten we haar al gezien hebben, dat kan niet anders!

geen nieuws

Geen nieuws momenteel.

Wat kan ik vertellen, we wachten nog steeds. Wachten op een rbd die we toch pas in oktober zullen weten, op een update die er naar het schijnt zit aan te komen.

Ondertussen genieten we van onze jongens. De weekends zijn weer druk gevuld. Vanaf nu 2X per week training en op zaterdag of zondag een tornooi voor Storm.

Ook komt de stress van Jebse z'n operatie(tje) dichterbij. 18 oktober staat die gepland. Gaan we het kunnen laten doorgaan? Of zitten we dan in Ethiopië? Zouden we de afspraak naar eind sezptember verzetten? Of gewoon nog wat afwachten? Of gaan we net ervoor of net erna naar Ethiopë moeten? We zullen maar afwachten zeker.

De jongens kijken uit naar school. Ze willen graag terug. Ik kijk er ook wel naar uit. Het is te druk momenteel hier in mijne opvang. Volgend jaar ga ik dat toch anders plannen.

Zo, binnenkort hopelijk nieuws

veel te lang stil

Jebse was al gewassen en zat voor tv

Storm was ik aan 't afdrogen...

Storm: "Waar is Jebse?
Ik: "Voor tv"
Storm: "Oeioei, wat is die aan 't uitsteken, 't is al veel te lang stil!"

Hoe goed kunt ge uw 3-jarig broer kennen?

een kanjer

Een paar weken geleden had Storm het moeilijk. Hij was kwaad op iedereen, diabetes was stom, hij wou eens een dag niet spuiten, enfin, hij zat in een dipje (erg voor een 6jarige hé!)

Op vakantie ging het erg goed met hem, weinig of geen hypo's, weinig geklaag en gezeur, ja hij had een leuke vakantie. Ook al kan een diabeet nooit echt op vakantie gaan. Hij moet toch op tijd opstaan, op tijd eten, op zijn eten letten, spuiten, meten. Maar hij had een fijne tijd.

Als mama en papa was het toch weer confronterend, zo'n eerste vakantie. Want wij moesten ook iedere dag vroeg op, hem wakker maken (ZONDE!), zorgen voor 'gezond' eten hoewel we toch wel een paar uitzonderingen gemaakt hebben.

Morgen hebben we afgesproken met R en zijn familie. Een jongen die samen met Storm in het ziekenhuis lag en ook diabetes had.
Vanavond legde ik Storm in bed, enfin in ons bed en straks leggen we hem in zijn bed ;-) en we babbelden nog even.
Ik: "Morgen zien we R, dan kunt ge misschien babbelen over diabetes"
Storm: "Ik babbel daar al over in school met mijn vrienden"
Ik: "Wat zeg je dan?"
Storm: "Dat ik diabetes heb, alleen de kleintjes weten dat nog niet"
Ik: "Ik bedoelde dat ge dan met R kunt praten over wat ge voelt, dat het misschien niet leuk is om diabetes te hebben, hij voelt misschien hetzelfde?"
Storm: "Ik vind het niet erg"
Ik: "Nee? Maar als ge wilt kunt ge er over paten"
Storm: "Vind jij het er dat ik diabetes heb?"
Ik: "Ja, ik vind dat erg"
Storm: "Dat hoeft niet mama"

Mijn 6 jarige zoon troost mij om zijn ongeneeslijke ziekte. Wat een kanjer...

jongens en hun piemel(tje)

Jebse: "Mama jij hebt geen piemel hé?"
mama: "Nee, meisjes hebben geen piemel"
Jebse: "Dat is pech"
mama: "Pech? haha"
Jebse: "Ja die is afgeklipt" (afgeknipt)
mama: haha
Jebse: "Storm is ook een jongen, die heeft ook een piemel"
mama: "Ja Storm is een jongen"
Jebse: "Ja die heeft ook een piemel! Kijk! Zo een piemel!" (doet zijn broek in 1 beweging naar beneden)
mama: "Jaja ik weet het wel, trek uw broek maar terug op"
Jebse: "Groot hé!"

3 maart 2011

Ik kreeg vandaag een mailtje van iemand die tot vandaag voor mij dus onbekend was, iemand die deze blog volgt en een uitnodiging vroeg voor de privéblog.

Zij mailde mij iets wat ons tot nu toe nog niet was opgevallen (foei)!

Ons meisje is op 3 maart 2011 geboren en wat deden wij die dag??

Wij kregen telefoon van Fiac om de keuze van Toukoul of het Amba door te geven! Wat een toeval!

Ik had wel al in mijne agenda gekeken wat we de 3e maart hadden opstaan. Er stond niets geschreven. Gelukkig hebben we deze blog (en oplettende lezers) om alle belangrijke dagen in deze procedure bij te houden!

Maar sommige dingen gaan toch meer privé gehouden worden vandaar de blog van ons zusje. Wie nog geen uitnodiging gehad heeft, mail me ;-)

DS

Storm zijne eerste DS heeft zijne beste tijd al gehad. Het scherm valt soms uit, dat komt omdat hij nog niet genoeg gevallen is denk ik :-(

Dus heeft hij de DS van zijn tanteke ingepalmd. Jebse kijkt altijd over de schouder van Storm mee waarop ik Storm voorstelde om Jebse eens een makkelijk spelletje te laten spelen op de rode (eerste) DS.

Storm was dadelijk akkoord om zijn broertje de wereld van mario bros te leren kennen.

Jebse die blij was dat hij het ding ook eens in handen mocht nemen ging dadelijk in positie zitten. Storm legde het allemaal uit maar veel inzicht in het spel is er voorlopig nog nog waarop Storm zei: "laat hem maar wat mattelen"

Op dit moment hoor ik een constant gekraak maar Jebse heeft nog steeds beeld. Ik vrees dat het ding binnenkort helemaal gemold is...

Vakantie!

Vakantie!

Vandaag had ik vrij en morgen ook nog een dagje. Fijn om eens verlof te nemen, zomaar... Het laatste halfjaar was het om dokters te bezoeken, naar ziekenhuizen te gaan.

De jongens hadden vandaag maar een half dagje school en Storm kwam met een goed rapport thuis! We waren blij want hij heeft toch 3 weken school gemist en de paar weken voor de diagnose was hij ook niet in z'n doen. Dus we zijn héél blij met zijn leesniveau (4!) en zijn punten zijn hetzelfde als het klasgemiddelde. Meer konden we niet dromen. Voor 't zelfde geld moest hij z'n jaar overdoen. Hij was wel wat droevig, zijn beste vriend van in het 2e (graadsklasje) gaat van school veranderen. Vandaag heeft hij toch al een paar keer tranen gelaten hierom :-(

Hij had echt een dipjesdag en als mama en papa is het niet fijn om dit gesprekje te horen...

Storm en Jebse zitten naast elkaar na een matchke voetbal. De ene eet een suikervrij ijsje, de andere een waterijsje;

Storm: "Dat is zo'n lekker ijsje van Jebse, ik wou dat ik de lactose van Jebse had en geen diabetes. Jebse, is lactose fijn?"
Jebse: "Nee" (genietend van zijn raket, altijd met zijn hoofd in de wolken, vaak niet beseffend waar het over gaat en nu waarschijnlijk dus ook niet)
Storm: "Nee? Is dat niet fijn? Ik vind diabetes ook niet leuk"

Mama: "Storm laat die sjieklè in uwe mond"
Jebse: "Mijn sjieklèt is op"
Mama: "Op? Waar is die?"
Jebse: "Hier! In mijn buik."

Oké dus gene sjieklè meer voor Jebse. En sjieklè is kauwgum in het algemeen beschaafd Nederlands.

Aan tafel;
Wij zijn nog allemaal aan 't eten, Jebse zijn bordje is al leeg;

Jebse: "Ik wil af"
Mama: "Nog even wachten"
Jebse: "Op wie?!?"

Tot we allemaal gedaan hebben dus ;-)

Jebse

Deze morgen met een nog niet zo'n wakkere papa;

Papa: "Kom eens aan tafel euhm...euhm dingske"
Jebse: "Jebse"

Foei papa maar het was wel heel grappig :-) het overkomt de beste papa's al eens hé. Juist zoals Storm regelmatig "juf" tegen mij zegt ;-)

De juf die trouwens volgende week een kanjer van een bleomenboeket van ons gaat krijgen. Als dank voor al die extra zorgen voor onze Storm.

Storm die ook met een nieuw woordje afkwam vandaag: BEEN-OKSELS (knieholtes bedoelde hij)

kindjes maken

Aan tafel;

Storm: "Ik ga later zelf kindjes maken"
Mama: "Weet ge al hoe ge dat moet doen?"
Storm: "Nee, maar mijn lief misschien wel"

andere situatie;

Storm en Jebse zitten in bad

Storm: "Waar is de zwembril?"
Jebse: "Ik weet het, ik weet het!"
Mama: "Wie komt er eerst uit bad?"
Storm: "Jebse! Dan kan hij de zwembril geven"
Jebse: "Oké"
Storm: "Jebse, waar is de zwembril?"
Jebse (terwijl mama hem afdroogt): "In de winkel"

fotootjes

it's a girl!

We hebben een dochtertje! We kunnen het niet geloven! Een lieve, mooie piepkleine prinses met supergrote donkere oogjes! We zijn verliefd! Stapelverliefd op onze Senai, geboren op 03-03-2011

HET verhaal:

Vandaag had ik 4 opvangkindjes die braaf aan 't spelen waren. Mijne gsm was tegen mij aan geplakt aangezien Storm op schoolreis was en dat toch wel spannend was.
Mijn vriendin Marleen belde mij dus "tetter tetter tetter" (als ge ons allebei kent snapt ge dat wel ;-) ) Ik leg neer en direct daarna belt mijn mama. Weer "tetter tetter tetter". Ik leg weer neer en WEER gaat de vaste telefoon. S van Fiac!
S: Ik bel met goed nieuws
ik: Nu? Dat kan toch niet?
S: Jawel toch wel.
ik: Tom gaat me niet geloven als ik hem bel (ik had hem vorige week namelijk voor de gek gehouden met een "nep" toewijzingstelefoontje hihi)
S: Tja (lachje) Ik heb een meisje voor jullie
ik: een meisje...
S: En ze is geboren in maart...2011. Nog een heel kleintje dus.
ik: en hoe heet ze?
S: Senait
ik: kan je dat eens spellen? (Ondertussen was ik al helemaal de kluts kwijt)

Dan hebben we afgesproken om in de namiddag langs te gaan. Tom gebeld, die mij dus niet geloofde maar uiteindelijk toch wel :-)

De mama's van de opvangkindjes gebeld of ze vroeger konden komen.
Pake gebeld of hij Jebse van school kon halen
Oma gebeld of zij om half 5 Storm kon halen, want dat Tom en ik gingen winkelen ;-)

En dan toch een paar vriendinnen gebeld, ik moest het gewoon tegen iemand kunnen zeggen.

Onderweg naar Geel hebben we nog file gehad! Stress! Bij Fiac aangekomen bleek dat P mij gebeld had en niet S (ge moet niet vragen hoezeer ik van de kaart was)

En dan kregen we het dossiertje van ons dochtertje, ons ieniemienie dochtertje. Natuurlijk aanvaard en dan kregen we de fotootjes! Zo'n mooie grote donkere ogen keken ons aan! Vele haartjes! Ze ziet er een beetje bleek uit, misschien ook wel wat verschrikt van waarschijnlijk de flits. Maar ze is zo mooi en zo klein! 54cm is ze ons groot wondertje

Toen we thuiskwamen had P de foto's digitaal doorgemaild, die dadelijk op een stick gezet, hier in het winkeltje gaan afdrukken, mooie kaarten gekocht en klaargemaakt om aan de grootouders en meter en peter te geven.

Iedereen was natuurlijk super verbaasd, dat had niemand verwacht!
Maar we zijn zo blij!

Na de regen komt dus wel degelijk zonneschijn! En als je in de lucht kijkt, dan zie je ons zweven, op een roze wolk!

En morgen gaan we dus ECHT winkelen en ongetwijfeld zal er iets roze bij zijn!

hypo

Olé! Vanmorgen stond Storm op met een hypo :-( dat gecombineerd met een ochtendhumeur (van mij en van hem) gaf echt een fijn ochtendsfeertje.

Maar na een kwartiertje was dat voorbij dus ging hij goedgezind de deur uit. Heel goedgezind want morgen is het schoolreis... naar Planckendael :-( Mama en papa de hele dag ongerust dus... zeker omdat hij vandaag de hele dag door hypo's gehad heeft.

Alleen om 14u stond hij goed, toen heeft hij gemeten maar VERGETEN zijn koekjes op te eten! Het gevolg was dat hij zich heel slecht is beginnen voelen en om 14u45 heeft hij opnieuw gemeten en stond hij 318! Dit zou komen omdat zijn andere hormonen en zijn lichaam het beu waren om de hele dag zo laag te staan. Die hebben dus de suikerspiegel zo doen stijgen. Een uurtje later had hij weer een hypo en om 17u ook :-( Niet meer dan normaal dat hij zich slecht voelt als je van 47 naar 318 gaat om daarna weer op 51 te vallen.
Om 17u was het zelfs zo erg dat hij met zichzelf geen blijf meer wist. We konden hem nog net druivensuikers laten eten, moesten hem naar tafel dragen. Hij stond niet zo extreem laag maar voelde zich heel slecht ocharme...

Niet leuk voor hem, niet voor de juf en niet voor ons. Want morgen zullen we allemaal nerveus zijn voor de schoolreis. Storm zelf ook. Hij gaat bij 'C' blijven want die is "verstandig" (hihi zo zegt hij dat) Straks ook nog eens naar de juf bellen, die weet het niet van de vergeten koekjes denk ik.

Gelukkig geven ze niet zo warm weer en zelfs wat regen. Als het warmer dan 18 graden wordt dan is 't van dat: hypo's.
Dus insulineschema aanpassen (bij teveel hypo's) om enkele dagen later, als het terug frisser is, het opnieuw te verhogen. Dus ik hoop op een zomer met een constante temperatuur, geen geschommel, geen dagen met 10° verschil aub

Dit even tussendoor, omdat ons leven ook niet alleen rond "adoptie en wachten" draait maar momenteel toch ook veel rond "diabetes". Helaas...

Gisteren vroeg hij ook of hij eens 1 dagje niet moest spuiten. Hartverscheurend als die vraag na nog geen 3 maanden al komt en hij nog een heel leven met spuiten voor zich heeft...

2 september 2011

We hebben ons een datum in ons hoofd geprent (enfin ikke :-))

Dat maakt het onzekere wachten en hunkeren naar de telefoon draaglijker.

Een "heksje" voorspelde mij deze datum.
Het lijkt misschien gevaarlijk om ons op een datum vast te pinnen maar ik denk toch dat het een ruime datum is en daarom redelijk veilig om niet al te erg teleurgesteld te zijn. En we kunnen de datum nog aanpassen hé.

2 september 2009 hadden we ons huisbezoek van het maatschappelijk onderzoek
2 september 2010, een dag voor de intake bij Fiac voor ons brusje
2 september 2011 misschien een toewijzing?
Geen idee, maar het zou leuk zijn.

Eigenlijk wil ik niet hopeloos aftellen naar 2 september want dan is de vakantie al gedaan! Dus eerst nog wat genieten vanop plaats 7 van een hopelijk mooie zomer

spannende dag

Amai, het was een spannende dag vandaag.

Ik (Lore) had een heel raar gevoel, het leek of het telefoontje wel eens heel dichtbij zou zijn.
Maar ondertussen ben ik wat gekalmeerd :-) want het KAN ook nog heel lang duren. We kunnen ook overgeslagen worden hé. Dus wij hebben allebei september in ons hoofd maar hopen natuurlijk vroeger :-) Ik heb een poll gemaakt, gewoon wat voor de fun en om te weten wat anderen denken ;-) Dus laat jullie gaan maar kies aub niet "in 2012" want tegen dan kunt ge mij bij elkaar vegen :-)

Krijgen we een broertje en zullen we 3 fantastisch stoere zonen hebben (en hele weekends langs voetbalvelden doorbrengen)? Of krijgen we een zusje dat door 2 stoere broers verdedigd zal worden en iedereen rond haar vingertje zal winden?

Het maakt niet uit, als het kindje zich maar goed zal voelen in ons gezin en groot en gelukkig mag worden in zijn of haar leven.

Acht

Van plaats 8 zijn we zeker, 7 kan ook maar we gaan ons bedwingen en NIET naar Fiac bellen.

Zij mogen ons bellen :-) met een toewijzing of zo :-)

9

Het is vandaag NEGEN en twintig mei

In tweeduizend en NEGEN begonnen we aan een 2e adoptieprocedure

Dit jaar zijn we NEGEN jaar getrouwd

Voor we in de NEGENDE maand van dit jaar zijn, ben ik nog eventjes NEGENentwintig jaar

Maar vooral... staan we momenteel op plaats NEGEN! Joehoe!




Jebse laat in ieder geval zijne slaap er niet voor. Gelukkig maar! Slaapproblemen genoeg gehad! Maar soms valt hij uit bed en als wij dan gaan slapen vinden we hem dus zo... ocharme...

voor ma

Ik zie je zitten
Starend voor je uit
Hetzelfde lichaam
Wat kleiner
Meer rimpels
Je haar mooi in de plooi
Maar wat gaat er om in je hoofd
Je doet je best om dingen nog te herinneren
Soms word je er boos om
Soms verdrietig
Niet meer lang, het gaat snel, te snel
Hoelang zal je m’n naam nog weten
Hoe lang zal je nog weten wie ik ben
Hoe spijtig dat mooie herinneringen
Zullen verdwijnen uit jouw hoofd

Het doet me pijn dat jij me zal vergeten
Je geest is voor de “alzheimer” maar de herinneringen,
die zijn voor mij

11

Onverwacht zijn we dinsdag toch nog naar Genk gereden en zijn we de match gaan volgen op een terras van een café in Genk. Ongelofelijk, die sfeer! En die spanning dan! Maar het was supertof!

Maar waar dit bericht over gaat: we zijn bij Fiac geweest. Een informatie avond met wachtenden uit Limburg voor alle adoptielanden van Fiac.

Het koppel dat vlak achter ons staat was er ook, we hebben weer goed gelachen ;-) die mannen van ons hé. Het zou leuk zijn om samen te reizen naar onze kindjes.

Wij dachten dat wij op plaats 12 stonden maar blijkbaar is er toch nog een toewijzing gebeurd en staan we dus op 11!

De top 10 nadert en er was nog veel beweging!
Wanneer zouden we bellen of mailen? Over een maand of zo? We willen fiac ook niet ambeteren maar iedere maand informeren kan toch geen kwaad, ofwel? Of zouden we gewoon "rustig" afwachten aangezien de volgorde toch weer niet wordt gevolgd door Toukoul...volgende maand toch maar mailen :-)

contactavond

Donderdag moeten we naar een contactavond van Fiac.

We zijn benieuwd! We weten met zekerheid dat we 1 plaats zijn opgeschoven maar misschien ondertussen nog een paar plaatsen?

Spannend afwachten!

Vanavond zal het ook spannend worden! Racing Genk moet Standard verslaan (of gelijkspelen is ook al goed) voor de titel! (en ze gaan dat ook doen, ik ben er zeker van ;-) ) Vanavond dus geen tv voor ons maar radio 1

We love you Racing, we do, we love you Racing, we do, oh Racing we love you!

We zijn geen "echte" voetbalfanaten maar de Rouches mogen vandaag NIET winnen, nè!

yes

Jaja, vorige week zijn er toewijzingen geweest.

Eentje uit het Amba en eentje uit ... jawel... TOUKOUL! Joehoe!

Er zouden nog toewijzingen op komst zijn, van waar weten we niet maar we zijn al blij dat er iets beweging was bij Toukoul.
Maar Toukoul heeft de volgorde van de wachtlijst niet gevolgd wat het wel heel spannend maakt!

Nog wat foto's van een tornooitje enkele weken geleden

Ingooien ... en het lopende spelertje scoort!!!!!!


MET zonnebril en dik vingertje waarvoor hij 18 oktober onder het mes moet :-(




een medaille!!!

op/in/onder

Ondertussen ligt ons dossier 2 maanden te liggen op/in/onder een hoop andere dossiers in Toukoul.

Hoe hoog is die hoop?
Liggen we vanonder?
Ertussen?
Of bovenop?

De gemiddelde wachttijd na verzenden van het dossier ligt tussen de 4 en de 7 maanden tot toewijzing dacht ik. Voor ons dus nog een 2 of 5 maanden wachten.

Dus we wachten verder af ;-) de ene dag al geduldiger dan de andere ;-)

nieuwe maand

Vandaag was het de laatste dag van april.

Weer een maand zonder toewijzingen. In maart ook al geen toewijzingen uit Toukoul (misschien toch eentje maar dat is niet zeker)

Via een wereldwijd forum voor mensen die op een kindje uit Toukoul wachten blijkt dat de Amerikanen ook sinds eind februari geen toewijzingen gehad hebben.

Toukoul heeft blijkbaar toch afwachtend gereageerd door de nieuwe maatregel van het MOWA (= zoiets als het Ethiopische Kind&Gezin)

Niet leuk dat er al 2 maanden geen beweging is vanuit Toukoul maar wat we wel positief vinden is dat het voor iedereen zo is, niet alleen voor de vlaamse wachtenden.

Maar na stilte komt misschien een heuse storm? Let 's hope!

Wij gaan ervan uit dat wij sowieso nog niet aan de beurt zijn maar een aantal plaatsen opschuiven zou zo leuk zijn!
We hebben nood aan goed nieuws! (of heb ik dat hier al neegeschreven??)

Dus op naar een nieuwe maand met hopelijk veel telefoontjes!

obsessie?

We hebben wat aan de hand, niet alleen met onze Storm maar ook met onze Jebse ;-)

Iedere dag komt hij een paar keer aangelopen, wijzend op zijn armbandje (met zijn naam maar hij doet alsof het een horloge is) en roepend dat het tijd is.

"Mamaaaaa, het is tijd (zelfs met een paniekerig ondertoontje)! Tijd voor mijn yoghurt (wat hij zelfs niet mag door de lactose) en koek en boterham en melk en confituur! Maar geen suiker hé!"

Dat wil dus zeggen dat hij honger heeft en hij het dus tijd vindt om hem iets te geven ;-)

Storm z'n horloge piept om de 2 uur en dan is het dus tijd voor Storm om te prikken om te meten en dan moet hij dus ook iets eten.

En onze Jeppie heeft die gewoonte al overgenomen.
Alleen... Storm moet eten om 8u, 10u, 12u, 14u, 17u en 19u en Jebse komt meestal aangelopen (wijzend dus op zijn ingebeelde horloge) om 9u, 11u, 13u en 15u! We zijn dus de hele godganse dag in de weer met dat eten voor die kadeekes van ons.

Mogen we al spreken van een obsessie ;-)

fotootjes

Nog eens een nieuwe post hier op onze blog.

Wat voor nieuws heb ik nog te melden? Niets eigenlijk, helemaal niets spijtig genoeg!

- Storm z'n diabetes is niet miraculeus verdwenen (noem me onnozel maar iedere dag word ik wakker en hoop ik dat het een droom/nachtmerries was)

- Geen enkele plaatsverschuiving op de Toukoulwachtlijst!
Meerdere mensen hebben ons gevraagd of we onze adoptie nog verderzetten. Ja, we zetten door. Dit was onze droom. Vooraleer we ons kindje bij ons zullen hebben zijn we minstens een jaar of zelfs anderhalf jaar verder. En dan zijn we gewend aan ons nieuw leven.

Dus ja, ondanks de zorgen, het gepieker, denken we ook nog aan dat derde kindje. Het zou zoveel vreugde brengen.

Groetjes vanop plaats 13 maar hopelijk heel binnenkort in de top 10

1 jaar, 10 maanden, 1 week en 5 dagen...

...wachten wij op een broer of zus voor onze jongens.

1 jaar, 10 maanden, 1 week en 5 dagen hebben wij gewacht tot we HET telefoontje kregen dat we mama en papa werden van een jongetje Yeabsera

Ondertussen wennen we aan onze nieuwe levensstijl.
Het is net of we met een pasgeboren baby zijn thuisgekomen. We moeten ons kind opnieuw leren kennen. Zijn gedrag bij een te hoge glycemie, bij een te lage glycemie (MET "mood swings", maar dat is normaal naar het schijnt). De schroef ook terug aandraaien na 2 weken verwennerij en aandacht in het ziekenhuis.
Altijd zijn heuptasje bijhebben, zorgen dat alles erin steekt dat erin moet steken. Weten hoe laat het is, op tijd aan het eten beginnen.
Maar het lukt! Een groot voordeel was dat we al redelijk gestructureerd leefden.

Dus vandaag vinden we het nog altijd wel stom dat ons kind dit moest krijgen maar de massale mailtjes, fb-reacties hebben ons steun gegeven dat wij dit kunnen en we gaan er natuurlijk voor!

Merci allemaal!

gekke pake

nonk Narke in 't gevang

Storm en zijn vriendje Seppe

Op de WII


Tobias (de hond) die met de man van de dokter op bezoek kwam op de kinderafdeling

De kans zit erin dat Storm ook een brilletje moet, maar misschien toch een ander modelletje?