Jebse zijn meester is ziek en er is een vervangster deze week.
Tom: "Is de nieuwe juf een oude of een jonge?
Jebse: " Geen jongen, een meisje!"
Tom: "Jamaar een oude of een jonge?"
Jebse: "Een MEISJE!" (met zijn ogen draaiend)
Dat zijn zo van die zalige momenten, het avondeten.
Wat eraan vooraf gaat iets minder zalig... Een zeer humeurige Storm die nog geen zin heeft in huiswerk. Een huilerige Jebse, doodvermoeid van te spelen, te leren. Senai die tegen 17u terug gereed is voor haar bed en dus HELS is. Storm die dan begint te roepen omdat hij niet tegen Senni haar gekrijs kan. Jebse die zeurt dat hij Dora of Diego wil en niet Thomas de trein wantdatisstom. De dampkap. De telefoon. Senni die opnieuw begint te krijsen omdat Jebse haar oppakt. Storm die zijn spuiten niet wil klaarmaken. Hij wil ook niet meten terwijl hij met ne hypo zit. Echt gezellig hier hoor...
Enfin, om 18u staat het eten dan op tafel en dan is het ... herademen, gezellig babbelen over de gebeurtenissen dan de dag, Storm die vertelt dat hij in de kinderraad zit, Jebse die blijft volhouden dat de nieuwe juf een meisje is en geen "jonge" is, Storm die het heel grappig vindt maar zijn broertje ook verdedigt dat hij dat ooknognietkanweten, Senni die (even) in stilte eet (tot ze genoeg heeft en om boeken begint te zeuren of een stylo ziet liggen of haar beker op de grond gooit of haar eten begint uit te spuwen)
Maar het zijn die momenten dat je beseft hoe gelukkig we zijn met ons vijfjes
2 opmerkingen:
en doet me toch ook een beetje glimlachen, hoor Lore :)
Zo lang als je het achteraf een beetje met een lach en een vleugje ironie kan beschrijven, zit het nog wel goed ;-)
Een reactie posten