14,5 maanden geleden kreeg Storm zijn diagnose...
En vandaag stapte hij een auto in op weg naar het boerderijkamp
Heel enthousiast, vol vertrouwen, heel content
Mama is minder enthousiast maar ook met vertrouwen. Zijn juf kent hem ondertussen heel goed, weet hoe te reageren op hypo's, is gisteren om 18u langsgekomen om hem in te spuiten (wat een engagement!). We moeten vertrouwen hebben, we hebben het ook maar dat loslaten, GODVERDOMME( ' t is mijne blog dus ik mag vloeken en er lezen geen kinderen mee), is niet makkelijk.
Hij is sinds de diabetes 2 keer gaan logeren en nu gaat hij ineens 3 dagen en 2 nachten weg. Moet iemand anders zijn lunchpakket maken, zijn boterhammetjes wegen, zijn patatjes, zijn spuitjes, zijn heuptasje bijvullen....
Maar het komt goed. Aan de jongen die de afgelopen 14 maanden op kamp stierf door zijn diabetes, zullen we maar niet denken... Iemand anders is dat krantenartikeltje waarschijnlijk al vergeten maar als ouder van een diabeetje vergeet je dat dus niet :-( en maak je je zorgen...
Ik moet bekennen dat ik gisterenavond in bed daaraan dacht, dat ik terug opgestaan ben om hem nog eens te knuffelen. Dat ik vurig hoopte dat hij deze morgen met geen stokken naar school te krijgen was en ik hem met dat excuus kon thuishouden...
Maar 's ochtends zie ik de dingen iets rooskleuriger ;-) dus toen hij deze morgen heel happy en enthousiast en zonder grommelen zich klaarmaakte kon ik niet anders dan blij voor hem zijn.
dat hij er maar van geniet, onze kerel, onze Storm... en dat het maar rap 21u is want dan bel ik met de juf, om zijn waardes van vandaag te overlopen en te kijken of we morgen iets moeten aanpassen
5 opmerkingen:
komt ALLEMAAL goed! Neen, dat artikeltje herinner ik me niet meer... probeer ervan te genieten, en wat een stap gaat, want alles gaat goed gegaan zijn!!
ooh lore, ik zou ook echt veel moeite hebben om zo los te laten... wat knap van jullie en de school.
ze zijn prima bezig, als je savonds kan bellen en zo...
ik heb een collega met suikerziekte (ik denk ongeveer diezelfde vorm, voor zover ik er iets van begrijp) en die mocht nooit mee op kamp of schooluitstap... nu haar dochter ook diabetes heeft, begrijpt ze dat wel veel beter, maar zij heeft daar heel erg van afgezien, dat ze al die dingen moest missen. jullie doen dat blijkbaar heel goed: hij sport, gaat op kamp,...
ik kan me heel goed voorstellen dat jouw stress-waarden wel wat te hoog liggen...veel succes met de tijd door te komen!! (al goed dat je nog wat te doen hebt met de anderen! )
groetjes
karien
ja mijn stresswaarden liggen iets hoger vandaag ;-)
Van zijne dokter MOEST hij mee en mocht ik NIET mee. Anders is het voor hem geen echt kamp. Het overlaten aan de andere kampouders dus. En ze doen dat super, zijn heel begaan. Ik ben wel content dat de eerste dag al goed verlopen is, nu een spannende nacht maar ze gaan om 24u ook meten. Merci voor de aanmoedigingen :-)
pfff, ik ben er eigenlijk niet zo in thuis, maar als ik je stukje lees.... chapeau hoor, voor de weg die jullie al afgelegd hebben en de manier waarop jullie en vooral Storm het aanpakken!
Hoi Lore,
Bedankt voor je reaktie op mijn blog!!!
Ik kan het heel goed verstaan, sinds de diagnose van Flore 3 weken geleden heb ik ook al erg moeten loslaten. De eerste dagen dat ze terug naar school ging en ik nog thuis standby was, voelde ik die stress gewoon door mijn lijf een marathon lopen. Nu ben ik toch stilaan geruster aan het worden. Er komt veel bij kijken wat ge niet echt kunt uitleggen aan andere mensen. Gelukkig is er die steun van Gasthuisberg om de terugkeer naar het `gewone` leven te vereenvoudigen!!
Hou je taai!!!
Maren (hoemmelke.blogspot.com)
Een reactie posten