schoolstress...'t is al begonnen
en niet bij degene bij wie ik het verwacht had
Storm was juist aan 't wenen, ik hoorde hem tot beneden :-(
Bang dat hij zijn maaltafels niet meer kent, bang dat zijn nieuwe juf niets van de diabetes kent.
Ik heb hem kunnen geruststellen dat Joke (de diabeteseducator) langsgaat op school en dat zijn nieuwe juf al eens een kindje met diabetes in haar klas had. Er is ook geen reden tot paniek, er is nog helemaal niks misgelopen in de nieuwe school.
En hij zal de maaltafels snel terug kennen, als hij ze al vergeten zou zijn.
Hij had een weemoedig momentje. Dat heeft hij soms. Morgenvroeg is hij weer vrolijk daar ben ik zeker van.
Maar 't is ne sterke kerel en 't is normaal dat hij soms een minder moment heeft. Dat mag en dat moet hij uiten. Hij moet al zo vaak zo 'groot' en flink zijn.
Jebse lag wel te ronken, die heeft er (nog) geen last van. Gelukkig. Hij kijkt uit naar de start in de nieuwe school. Hij is fier op zijn nieuwe boekentas.
Maar het is nu stil... de terboykes slapen
...nog 7 keer slapen...
1 opmerking:
Och Storm toch! Hier waren het vannacht nachtmerries, bij alletwee. Zo hartstochtelijk wenen :-( Ja, het is goed dat het er uit mag! Het zal hem helpen om alles er nu uit te gooien. Hopelijk voelt hij zich vandaag weer helemaal sterk en kijkt ie vol spanning uit naar maandag!
Een reactie posten