derde werkweek

Dit is mijn derde werkweek al sinds de komst van Senni. De weken vliegen gewoon om!
Na een verschrikkelijke eerste week kwam een betere 2e week en morgen is mijn derde en goede week al om. Iedere vrijdag vrij. Zalig. En de woensdagnamiddag is ook kalm met maar 2 soms 3 opvangkindjes plus Senni plus Jebse plus Storm. "Rustig" kan je dat niet echt noemen maar toch, ik ben content met ne "kalme" woensdagnamiddag

Deze week had ik zelfs de moed en de goesting om een nieuw opvangkindje aan te nemen. Wel pas voor in september. En niet op woensdagnamiddag :-) Tot dan is ons meisje het kleinste prutske in de opvang.
Ik moet wel zeggen dat het leuk is momenteel. 5 kindjes tussen 19 en 12 maanden.

Begin deze week heb ik de huisdokter laten komen. Oor- en keelonsteking bij onze meid en ik kreeg een voorschrift voor antibiotica als het erger werd. Nu is het dus erger. Maar vanaf morgen zal het dan wel beter gaan.

Qua hechting voelen we dat het goed gaat. Zeker naar mij (Lore) toe. Bij Tom is ze ook op haar gemak maar ohwee als ze mijne schaduw gezien heeft! Dan begint ze te jengelen. Zijn we aan 't eten, jengelt ze. Ga ik iets in de keuken halen, stopt ze. Kom ik terug binnen, begint ze opnieuw. "mamamamamama" is dus HONGER ;-)
Toen de dokter haar onderzocht en haar wou omdraaien (en haar dus vastpakte) begon ze heel hard te wenen. Ze heeft verschillende manieren van huilen maar het was dus echt wenen, echt verdriet en echte tranen waar ik toch wel een beetje blij om was.

Ook hebben we eens "getest". Niet fijn voor oma maar we hebben oma aan Senni laten vragen om tot bij haar te komen, om haar te pakken maar ze wou niet! Heel goed dus! Zeker omdat oma er ook was op dat eerste moment in Ethiopië.
Maar omdat dit goede eerste tekenen zijn wil niet zeggen dat we stoppen met onze "regeltjes". We doen zeker verder zolang we kunnen...we hopen tot na onze vakantie het vol te houden. Dan mogen familie haar beetje bij beetje dichter benaderen. Verzorgzaken zoals eten geven, pamper verversen, troosten blijven onze taken, ook na ons verlof. Maar vanaf dan mogen ze haar al eens pakken, iets waar ze allemaal naar uitkijken!

Zo slaapwel, hopelijk een rustige nacht met ons ziek meisje. De ochtenden zijn wel altijd vroeg...heel vroeg. 5 u mag je toch heel vroeg noemen, niet?

Slaapwel