pfff

Amai, ik heb al veel gezucht!
De aanpassing van het eerste naar het 2e jaar is dus enorm groot!

Iedere avond is het druk: Storm heeft huiswerk, Jebse is oververmoeid (en dus lastig) als hij naar school geweest is, Tom komt thuis van het werk en ik van school. Eten maken, eten, keuken opruimen, kinderen wassen en in bed leggen en dan...dan kan ik achter mijne bureau kruipen tot half 11 :-( Ik heb nu 4 weken les en dan examens.
Een korte periode dus maar ze gaan er aan een serieus tempo doorheen hoor.

Maar ik kijk dus uit naar 8 oktober! Dan gaan m'n zus Barbara en ik naar Parijs!

Na dat weekend begin ik dan aan een stageperiode (op hopelijk een leuke plaats) en dan weet ik weer waarom ik het allemaal doe. Omdat ik me goed voel op de vloer in m'n wit kostuum (ik zou me wel beter voelen met een aantal kilo's minder) maar bij wijze van spreken voel ik me dus heel goed op de werkvloer als verpleegster.

En hopelijk, misschien (als ik dit jaar overleef) kom ik wel in aanmerking voor de buitenlandse stage volgend jaar!
Met de adoptie dacht ik dat ik het misschien niet zou kunnen doen omdat we in mei/juni(?) misschien naar Ethiopië moeten voor de rechtbankdatum (en om ons kindje te ontmoeten) Ik vond dat 2 keer in een half jaar zo ver reizen misschien te veel zou zijn. Maar gelukkig heb ik toch zo ne goede man die me aanmoedigt in alles wat ik doe en dus ook in die stage. Als ik het niet doe, krijg ik misschien spijt. Dus we zien wel maar ik ga ervoor: goede punten, goede stages, talenkennis, een psychologisch gesprek (als we 2 maal een MO volbrengen moet dat ook wel lukken, niet?) en ik kom in aanmerking voor de stage in India of Burkina Faso!

Voila, nu ben ik weer opgepept om achter m'n boeken te kruipen! Daag!