Vandaag kwam ik iets tegen wat ik mocht opbergen voor mijn kinderen later. Een erfstuk voor hen. Emotioneel zeer waardevol voor mij.
We moeten er meer dan 10 jaar terug voor in de tijd gaan...
Toen ik zwanger was van Storm wou mijn oma, de toekomstige overgrootmoeder, een doopkleedje maken voor het kindje.
Tom en ik, allebei niet al te katholiek, wisten dat we niet onder het doopsel van onze ongeborene zouden uitkomen. Voor ons moest het (absoluut) niet maar met nog 4 overgrootmoeders van de oude stempel, konden we niet anders. We hebben het voor hen gedaan. Soms doe je dingen wat je zelf niet wil maar waar je een ander wel een groot plezier mee doet.
Mijn grootmoeder langs mama's kant, kon niet snel genoeg een lapje stof gaan kopen, een patroontje zoeken en achter haar naaimachine kruipen.
Het ging zo'n klassiek, lang afhangend doopkleed worden 'zoals vroeger'
5 Weken na zijn geboorte werd Storm gedoopt, in zijn prachtig doopkleed. Wat nog prachtiger was door de emotionele waarde doordat mijn oma het helemaal zelf gemaakt had. De vrouw was toen 80 jaar oud...
Toen ons nichtje Noortje, van Tom zijn zus, geboren werd vroeg Mieke of Noortje in datzelfde kleed gedoopt mocht worden. Niet dat zij katholiek is (understatement of the year), maar Storm was erin gedoopt EN het was gemaakt door de overgrootmoeder van Storm. Hoe schoon is dat. Het kleedje deed dus een 2e keer dienst.
Onze Jebse is ook gedoopt maar hij werd gedoopt in traditionele Ethiopische kleding. Hij was anderhalf jaar dus het kleed van ma zou ook niet passen. Het kleed aanpassen of groter maken was geen optie, mijn overgrootmoeder was ondertussen dementerend en ik wou niet dat er aan geknipt zou worden.
Senni is niet gedoopt, daar gaan we iets anders voor verzinnen. Dat katholieke hangt redelijk mijn keel uit, ik denk dat een alternatieve ceremonie beter gepast gaat zijn.
Dus vandaag pak ik het doopkleed zorgvuldig in en berg ik het op voor hopelijk een jaar of 15. Ik denk/hoop niet eerder bomma te worden ;-)
Maar als 1 van mijn kinderen papa of mama wordt, dat heb ik een zeer waardevol familiestuk voor mijn kleinkind. Het enige dat ik kan hopen is dat zij de waarde ervan inzien.
Mijn oma weet het niet meer, leeft ondertussen in een heel andere wereld waarin wij allemaal onbekenden voor haar zijn. Maar mijn kinderen zullen wel meekrijgen wat voor een fantastische vrouw zij was/is. En hopelijk zullen zij als eerbied voor haar, het doopkleedje gebruiken voor hun kinderen. Want dat is wat ma zou willen...dat het familiestuk dat als eerste door Storm gedragen werd, nog opnieuw gedragen zal worden door de volgelingen in onze familie.
Merci ma, je beseft niet hoe blij je mij gemaakt hebt om dit destijds voor ons te maken.
xxx
