post

Vandaag zat er bij de post een brief van de gemeente.

Senait is nu overal waar ze ingeschreven moet zijn, ook ingeschreven. Het heeft iets langer geduurd omdat we nog dingen moesten laten vertalen, die vertaling moesten we binnenbrengen op de gemeente, dat waren we vergeten tot een bediende van de dienst bevolking ons opbelde en ons eraan liet denken ;-)

jaja, er heerst hier soms een beetje chaos ;-)

Gisterenavond hadden Tom en ik het er nog over. Deze hechtingsperiode is toch wel zwaarder als toen bij Jebse. Klinkt raar omdat Jebse zo'n slechte slaper was. Maar ik was ten wel hele dagen thuis. Hele nachten was ik met hem wakker en overdag kon ik me met hem rusten. Nu ben ik veel sneller terug aan het werk, komt er ook meer op Tom zijn schouders terecht en we zijn veel sneller terug het echte leven ingegooid.

We hadden het liever anders gehad maar het kon echt echt echt niet anders.

Deze morgen deed Senait haar prachtige ogen alweer om 5u open maar Tom is heel snel een fles gaan maken en ik heb ze gegeven en ze is daarna terug in slaap gevallen, halleluja! Iets wat daarvoor niet lukte, nu dus wel. Dit is beter, dit is niet zo afmattend dan iedere dag tussen 5 en 6 uit uw bed te moeten. Morgen hopelijk opnieuw :-)

Addis Abeba 2011

freinet

Op 23 januari veranderde Storm dus van school...

Met schoon manieren uitgelegd over het "waarom", ongemanierde reacties teruggekregen. Echt waar, dingen waarvan je denkt "hoe kan iemand zoiets tegen een kind zeggen". Dingen waarvan je denkt "dit is iets om in de gazet te zetten".

Maar allé, schouders optrekken en doorgaan. Wij zijn supertevreden over onze beslissing! Storm komt iedere dag zo blij thuis! Hij verveelt zich niet meer op school, heeft de methode al onder de knie. De juf reageert zeer empathisch als hij zich droevig voelt (over de diabetes, het busongeval). Hij heeft ook al veel nieuwe vriendjes, is echt in de groep opgenomen, er zijn 2 meisjes die achter hem lopen tot groot ongenoegen van zijn lief dat nog in de vorige school zit.

Iedere dag komt hij dus blij thuis, speelt, is inventief, kan zich bezighouden en is veel zelfstandiger.
Ook komt hij thuis met groene knieën en gaten in de broeken. Iedere dag een zuivere broek dus.
Maar ik klaag niet! Hoe fijn is het als je kind groene knieën heeft? Dat wil toch zeggen dat er gras is in de school? Geen saaie betonnen speelplaats, maar gras, bomen om in te klimmen, wilgenhutten die ze aan 't bouwen zijn, een blote voetenpad. Ja, ook beton natuurlijk maar een grasveld is toch zoveel leuker!

Het vooroordeel dat er weinig "structuur" is in een freinetschool, is in onze freinetschool echt onterecht. Iedere woensdag is het tafeltoets, iedere vrijdag is het dictee, om de 3 weken op vrijdag moet een boekbespreking ingediend worden. Als de rode vlag uithangt mogen ze alleen op de beton (hoe zouden ze anders uitzien?!), bij de oranje vlag mogen ze alleen op een bepaald grasveld en als het groene vlag is mogen ze overal.

Iedere week een schoolkrantje via mail, wat er gebeurd is, wat er gaat gebeuren, anekdotes, ge kunt het u niet voorstellen!
Het is ongelofelijk fijn om te weten wat er gebeurd op school en ook fijn dat er tijd is voor een praatje als de bel gegaan heeft.

We kunnen niets anders dan stoefen over de school!

Maar nu, verder over die broeken. 't Was hier juist ruzie. Jebse was niet content ;-) Ik was een broek van Storm aan 't herstellen met een stofje dat de jongens nogal stoer vonden (ik iets minder maar allé, zij moeten het aandoen). En Jebse wou ook zo'n broek. Maar hij heeft geen gaten in zijn broek dus ik zei dat ik nieuwe shorts voor hem ga kopen. NEEN! Hij wil dat ik een broek van hem korter maak en er ook lappen op naai. Hetzelfde als Storm. Ik zal dan maar eens in zijn kast neuzen of ik een broek kan verknippen zeker?

derde werkweek

Dit is mijn derde werkweek al sinds de komst van Senni. De weken vliegen gewoon om!
Na een verschrikkelijke eerste week kwam een betere 2e week en morgen is mijn derde en goede week al om. Iedere vrijdag vrij. Zalig. En de woensdagnamiddag is ook kalm met maar 2 soms 3 opvangkindjes plus Senni plus Jebse plus Storm. "Rustig" kan je dat niet echt noemen maar toch, ik ben content met ne "kalme" woensdagnamiddag

Deze week had ik zelfs de moed en de goesting om een nieuw opvangkindje aan te nemen. Wel pas voor in september. En niet op woensdagnamiddag :-) Tot dan is ons meisje het kleinste prutske in de opvang.
Ik moet wel zeggen dat het leuk is momenteel. 5 kindjes tussen 19 en 12 maanden.

Begin deze week heb ik de huisdokter laten komen. Oor- en keelonsteking bij onze meid en ik kreeg een voorschrift voor antibiotica als het erger werd. Nu is het dus erger. Maar vanaf morgen zal het dan wel beter gaan.

Qua hechting voelen we dat het goed gaat. Zeker naar mij (Lore) toe. Bij Tom is ze ook op haar gemak maar ohwee als ze mijne schaduw gezien heeft! Dan begint ze te jengelen. Zijn we aan 't eten, jengelt ze. Ga ik iets in de keuken halen, stopt ze. Kom ik terug binnen, begint ze opnieuw. "mamamamamama" is dus HONGER ;-)
Toen de dokter haar onderzocht en haar wou omdraaien (en haar dus vastpakte) begon ze heel hard te wenen. Ze heeft verschillende manieren van huilen maar het was dus echt wenen, echt verdriet en echte tranen waar ik toch wel een beetje blij om was.

Ook hebben we eens "getest". Niet fijn voor oma maar we hebben oma aan Senni laten vragen om tot bij haar te komen, om haar te pakken maar ze wou niet! Heel goed dus! Zeker omdat oma er ook was op dat eerste moment in Ethiopië.
Maar omdat dit goede eerste tekenen zijn wil niet zeggen dat we stoppen met onze "regeltjes". We doen zeker verder zolang we kunnen...we hopen tot na onze vakantie het vol te houden. Dan mogen familie haar beetje bij beetje dichter benaderen. Verzorgzaken zoals eten geven, pamper verversen, troosten blijven onze taken, ook na ons verlof. Maar vanaf dan mogen ze haar al eens pakken, iets waar ze allemaal naar uitkijken!

Zo slaapwel, hopelijk een rustige nacht met ons ziek meisje. De ochtenden zijn wel altijd vroeg...heel vroeg. 5 u mag je toch heel vroeg noemen, niet?

Slaapwel

een nieuw bericht

Een nieuw bericht op deze blog, 't is lang geleden maar ik ga er terug wat meer leven in blazen ;-)

Over Storm:
Vandaag is het exact een jaar geleden dat Storm de diagnose "diabetes mellitus" kreeg. Een heel harde klap...soms nog met downs maar meestal is ons leven hier "up"
Zeker met onze zus erbij. Ze heeft toch ook wel veel vreugde gebracht. Het lichtpunt in een donker jaar.

Maar ondanks de diabetes, die er altijd is en zelfs mij soms echt de strot uithangt, is Storm meestal ne vrolijke kerel. Hij is vooral opengebloeid sinds hij van school veranderd is. Hij is ondernemender, creatiever en heeft heel veel vertrouwen in zijn juf.
Vandaag zei hij dat de juf hem ook altijd laat meten voor ze naar de bib gaan. Ze laat hem nu ook ne extra druivensuiker eten als ze vertrekken. Kortom, ze denkt erover na, analyseert zijn hypo's en probeert ze te voorkomen! Zo fijn! Voor hem, voor haar en ook voor ons. Een superjuf!

Over Jebse:
Jebse heeft het moeilijk gehad met de komst van zijn zus. In 't begin als ze weende zei hij dat ze terug naar haar Ethiopische mama wil maar toen hij doorhad dat zijn zus "een blijvertje" was is de hel losgebarsten ;-) Jaloers, dingen uisteken, je kan je er iets bij voorstellen zeker?
Maar onze jeppie zit op joga! Kinderjoga en sindsdien gaat het beter. Misschien is het toeval en ging het sowieso beter gaan ofwel helpt die joga hem echt. Maakt niet uit, hij gaat heel graag, dus laat hem maar doen, onze kerel. hij is heel gek op zijn zusje, wil er constant meer ronddragen, laat haar omrollen, blijft met haar spelen tot ik er zelfs moe van word van ernaar te kijken...maar hij is lief voor haar en dat is het voornaamste

Over Senai:
Haar troetelnaampje van in Toukoul wordt hier vaak gebruikt, vooral door Jebse en door mij. Ze slaapt goed, is alleen ne vroege vogel. Maar we staan om beurten op en meestal als het mijn beurt is dan slaapt ze tot half 7. Is het Tom zijn beurt dan kan het al eens 5u zijn ;-) de strup. Eten gaat nu ook goed, wel kleine porties maar 't ook maar een klein meisje hé.
Sinds 2 weken zijn de opvangkindjes ook terug en Senni en mama hebben toch wel een dikke week nodig gehad om te wennen. Het is druk maar op vrijdag hebben wij twee een vrouwendagje, heel fijn!
Ons meisje kon 22 januari nog niet zitten. Nu kan ze zitten, ze sluit zich vooruit als een echte paracommando, heeft al iets meer steun in haar beetjes als we haar recht staand willen houden. Hare fijne motoriek is wel héél goed met die fijne lange vingertjes van haar.

Zo nu zijn jullie weer even up to date :-)

slaapwel!