1 jaar, 10 maanden, 1 week en 5 dagen hebben wij gewacht tot we HET telefoontje kregen dat we mama en papa werden van een jongetje Yeabsera
Ondertussen wennen we aan onze nieuwe levensstijl.
Het is net of we met een pasgeboren baby zijn thuisgekomen. We moeten ons kind opnieuw leren kennen. Zijn gedrag bij een te hoge glycemie, bij een te lage glycemie (MET "mood swings", maar dat is normaal naar het schijnt). De schroef ook terug aandraaien na 2 weken verwennerij en aandacht in het ziekenhuis.
Altijd zijn heuptasje bijhebben, zorgen dat alles erin steekt dat erin moet steken. Weten hoe laat het is, op tijd aan het eten beginnen.
Maar het lukt! Een groot voordeel was dat we al redelijk gestructureerd leefden.
Dus vandaag vinden we het nog altijd wel stom dat ons kind dit moest krijgen maar de massale mailtjes, fb-reacties hebben ons steun gegeven dat wij dit kunnen en we gaan er natuurlijk voor!
Merci allemaal!
gekke pake
nonk Narke in 't gevang
Storm en zijn vriendje Seppe
Op de WII
Tobias (de hond) die met de man van de dokter op bezoek kwam op de kinderafdeling
De kans zit erin dat Storm ook een brilletje moet, maar misschien toch een ander modelletje?
3 opmerkingen:
Moodswings: oooo, yes :)! ene goed excuus ook om eens ambetant te zijn, en daarna lekker te lepelen in de nutellapot :).
Jullie gaan dat natuuuuurlijk supergoed doen met jullie gezinneke. En op de foto's te zien is Storm nog altijd zijn vrolijke gekke zelve :-)
Ow, ik lees dit nu pas...
Het is idd. niet eerlijk en niet fijn... Bah!
Hopelijk kunnen jullie dit allemaal een plaatsje geven.
Fijn te zien dat Storm er ondanks alles nog de sfeer weet in te houden.
Een reactie posten