...wachten wij op een broer of zus voor onze jongens.
1 jaar, 10 maanden, 1 week en 5 dagen hebben wij gewacht tot we HET telefoontje kregen dat we mama en papa werden van een jongetje Yeabsera
Ondertussen wennen we aan onze nieuwe levensstijl.
Het is net of we met een pasgeboren baby zijn thuisgekomen. We moeten ons kind opnieuw leren kennen. Zijn gedrag bij een te hoge glycemie, bij een te lage glycemie (MET "mood swings", maar dat is normaal naar het schijnt). De schroef ook terug aandraaien na 2 weken verwennerij en aandacht in het ziekenhuis.
Altijd zijn heuptasje bijhebben, zorgen dat alles erin steekt dat erin moet steken. Weten hoe laat het is, op tijd aan het eten beginnen.
Maar het lukt! Een groot voordeel was dat we al redelijk gestructureerd leefden.
Dus vandaag vinden we het nog altijd wel stom dat ons kind dit moest krijgen maar de massale mailtjes, fb-reacties hebben ons steun gegeven dat wij dit kunnen en we gaan er natuurlijk voor!
Merci allemaal!
gekke pake
nonk Narke in 't gevang
Storm en zijn vriendje Seppe
Op de WII
Tobias (de hond) die met de man van de dokter op bezoek kwam op de kinderafdeling
De kans zit erin dat Storm ook een brilletje moet, maar misschien toch een ander modelletje?
Omdat het leven vol verrassende wendingen, uitspraken en belevenissen zit met 2 zonen en een dochter in huis, leek het ons leuk om een blog bij te houden. Het leven zoals het is... bij de terboykes
donderdag 31 maart 2011
zaterdag 26 maart 2011
Diabetes type 1
Ondertussen al 9 dagen staat onze wereld op zijne kop. Onze oudste zoon Storm heeft diabetes type 1...
Hoe hebben we dat ontdekt?
Woensdag op donderdagnacht (vorige week) was Storm ons een paar keer komen wakker maken omdat hij dorst had en omdat hij vaak moest plassen. Donderdag is hij nog naar school gegaan en 's avonds aan tafel dronk hij 2 glazen water leeg voor hij begon te eten. Ook vertelde hij dat hij in de klas ook zoveel had moeten drinken. Toen is mijne frank beginnen vallen. Mijn papa ging langskomen en ik belde naar hem om te vragen om mijn mama ook mee kon komen. Ik wou Storm zijn suikergehalte weten. Het toestelletje gaf "HI" aan. Mijn mama had dat nog nooit gehad. Dus een nieuw batterijtje erin en opnieuw prikken. Opnieuw "HI" en toen mijn mama prikte en zij een goede waarde had wisten we het al. Om 19u belden we de huisarts en we moesten dadelijk langsgaan. Ook zijn metertje kon de waarde niet bepalen wat dus wil zeggen dat zijn glycemie meer dan 600 was! (Normaal moet dat tussen de 60 en 120 zijn)
Onze huisarts belde naar de pediater van wacht en omdat het om diabetes ging heeft die dokter ons doorverbonden met Dr Dooms in Bree. Zij is gespecialiseerd in diabetes en omdat Storm nog "goed" was moesten we niet via spoed binnen en mochten we vrijdagmorgen op consultatie bij haar.
Ondertussen vielen de puzzelstukjes ook in elkaar. Hij kloeg van hoofdpijn de laatste tijd, was altijd zo bleek, was nog magerder geworden.
Waarom in Bree?
Omdat we dus bij dokter Dooms terecht kwamen en we dadelijk een goed gevoel hadden bij haar. Het ziekenhuis van Bree zit in een "conventie" van diabetes en dr Dooms wordt dus bijgestaan door een team van nog 9 mensen. Een sociaal verpleegkundige, een educatie verpleegkundige, een psychologe, 2 diëtisten en nog enkele anderen. Het is dus heel goed omkaderd, een verpleegkundige zal naar school komen en zelfs naar de voetbal om iedereen in te lichten over hoe, wat en wanneer. Maandag gaan we winkelen met de diëtiste omdat we vanaf nu de verpakkingen heel goed moeten lezen en analyseren. Vandaar ook dat Storm voor 14 dagen is opgenomen. Wij moeten heel veel bijleren want na die 14 dagen moeten wij voor alles zorgen, zijn eten, zijn spuitjes enz... Ook zijn zijn waarden op dit moment helemaal nog niet goed. Het gaat op en neer. Zijn lichaam weet niet hoe te reageren op de insuline die het al een heel aantal maanden te weinig kreeg.
Wat is diabetes type 1?
Veel mensen kennen diabetes als suikerziekte. Iedereen kent wel iemand met suikerziekte maar dit gaat meestal over type 2.
Storm heeft dus type 1 en dat is een auto-immuunziekte. Er zouden 200 6 jarigen in België zijn met type 1. Simpel gezegd: cellen in de pancreas die de insuline aanmaakten zijn afgebroken door zijn lichaam zelf. En wat kapot is, blijft kapot. Niet te herstellen. De cellen die op dit moment wel nog werken zullen over enkele maanden ook volledig stilvallen. Er was niets aan te doen, ook al waren we er nog vroeger bij geweest, hij had de ziekte toch gekregen. Waarom net onze zoon het heeft gekregen weet niemand. Dokters denken dat er verschillende factoren zijn maar ze kennen de factoren niet.
Wat zal er veranderen voor Storm (en voor ons)?
Omdat zijn lichaam geen insuline meer kan aanmaken kan zijn lichaam geen suikers meer opnemen. Dus zal hij insuline moeten inspuiten.
Om half 8, 10u, 12u, 14u, 17u en 19u zal hij moeten prikken en meten om zijn glycemie van zijn bloed te bepalen.
Om half 8, om 12u en om 17u zal hij insuline moeten spuiten en om 17u ook traagwerkende insuline om de nacht door te komen.
Op de uren dat hij moet meten zal hij ook moeten eten. En niet waar hij zin in heeft. Neen, afgewogen boterhammen, afgewogen aardappelen, afgewogen fruit. Dus geen spontane tussendoortjes maar tussendoortjes waar over is nagedacht.
Als hij gaat zwemmen, turnen, voetballen zal hij voor het begint moeten meten. Valt het sportmoment net na het eten, dan moet hij minder insuline inspuiten enzovoort enzovoort. We hebben een heel strict schema gekregen eerst en vooral om Storm "op peil" te krijgen maar ook om hem de nieuwe regelmaat aan te leren.
Wat zegt Storm?
Storm is superflink! Hij amuseert zich, hij heeft de clown van het ziekenhuis al gezien, de hond van de dokter is al op bezoek geweest, hij heeft er een vriendje gemaakt (die nu wel al naar huis is), geniet van de aandacht van de verpleegsters, vindt de cadeautjes en bezoekjes erg fijn.
Hij was nog geen 24u opgenomen en hij prikte al zelf om te meten! Sinds een paar dagen spuit hij ook zelf. Hij is gewoon heel erg flink maar zal het ongetwijfeld ook nog moelijk krijgen want "de diabetes gaat NOOIT op vakantie". Die is er ALTIJD :-(
Een hard verdict, een onomkeerbaar verdict, een oneerlijk verdict,...
Dit is voor het leven en daar ben wij, ouders van een superlief ventje van 6 jaar, héél erg boos en gefrustreed over!
We willen wel zeggen dat de mensen die ons oprecht steunen, die ons bellen, die ons mailen, die Storm komen bezoeken, dat we hen heel erg bedanken want dat doet deugd. Als je gewoon eens tegen een vriend of vriendin kan janken over hoe oneerlijk het allemaal is en als ze antwoorden dat het ook oneerlijk is. Dat doet deugd.
En we weten: het kan ook erger. Ja, dat weten we maar dat kan ons momenteel niet troosten. Wij zitten in deze situatie en die situatie is gewoon F*CK!
dinsdag 15 maart 2011
eentje om te onthouden
Gisteren toch een uitspraak gehoord om te onthouden :-)
Jebse had het doosje van broederlijk delen verscheurd.
Papa tegen Storm (die er een drama van maakte): "Dat is toch niet zo erg, zeg gewoon tegen de juf dat Jebse het kapot heeft gedaan of dat den hond het heeft opgegeten."
Storm: "Ja maar..!"
Papa: "Dat is niet erg! De juf is toch de koning niet hé!"
Storm: "Nee maar wel redelijk een prinses!"
Blijkbaar heeft Storm ook nog een opmerking over de rijstijl van pake enkele weken geleden
Storm: "Pake, wat staat er op dat bord?"
Pake: "70 km per uur."
Storm: "Waarom rijdt ge dan maar 50?"
En ik denk dat pake toen even niet wist wat zeggen :-)
Op adoptiegebied nog niet veel te melden... helaas...
Volgende week komt een begeleider (die nu in Ethiopië zit) terug thuis, hopelijk weet hij meer.
Jebse had het doosje van broederlijk delen verscheurd.
Papa tegen Storm (die er een drama van maakte): "Dat is toch niet zo erg, zeg gewoon tegen de juf dat Jebse het kapot heeft gedaan of dat den hond het heeft opgegeten."
Storm: "Ja maar..!"
Papa: "Dat is niet erg! De juf is toch de koning niet hé!"
Storm: "Nee maar wel redelijk een prinses!"
Blijkbaar heeft Storm ook nog een opmerking over de rijstijl van pake enkele weken geleden
Storm: "Pake, wat staat er op dat bord?"
Pake: "70 km per uur."
Storm: "Waarom rijdt ge dan maar 50?"
En ik denk dat pake toen even niet wist wat zeggen :-)
Op adoptiegebied nog niet veel te melden... helaas...
Volgende week komt een begeleider (die nu in Ethiopië zit) terug thuis, hopelijk weet hij meer.
dinsdag 8 maart 2011
met de voetjes op de grond
Hoe euforisch we vorige week nog waren dat een toewijzing dit jaar nog kon, die hoop is sinds gisteren volledig weg.
In Ethiopië zal er vanaf 10 maart (overmorgen dus) veel veranderen.
Na een toewijzing wordt het dossier naar het MOWA gestuurd (in Ethiopië). Zij controleren het dossier en geven toestemming voor een rechtbankdatum. Het MOWA behandelt momenteel een 50 dossiers per dag en omdat zij kritiek kregen de laatste tijd gaan ze dat terugschroeven naar 5 per dag. Zij kregen kritiek omdat hun onderzoek in de dossiers niet grondig genoeg zou gebeuren.
Dus ja... vanaf 10 maart 5 cases ipv 50
Net nu we in de laatste rechte lijn zaten, lijkt het het ineens een zeer hobbelig parcours te worden.
MAAR natuurlijk is het wel belangrijk dat de kinderen die in een nieuw gezin terechtkomen geen verwoest gezin achterlaten. Als er corruptie zou zijn, moet dat bestreden worden want geen enkele adoptieouder wil een "gestolen" kind.
De keerzijde is wel dat vele kinderen, waarvan de moeder bewust koos voor adoptie, veel langer in de weeshuizen zullen verblijven...
Afwachten dus en waarschijnlijk nog een hele lange tijd wachten.
Maar we blijven er rustig en nuchter onder, we kunnen toch niets doen.
LEVEN, dat gaan we doen. En er niet aan proberen te denken.
In Ethiopië zal er vanaf 10 maart (overmorgen dus) veel veranderen.
Na een toewijzing wordt het dossier naar het MOWA gestuurd (in Ethiopië). Zij controleren het dossier en geven toestemming voor een rechtbankdatum. Het MOWA behandelt momenteel een 50 dossiers per dag en omdat zij kritiek kregen de laatste tijd gaan ze dat terugschroeven naar 5 per dag. Zij kregen kritiek omdat hun onderzoek in de dossiers niet grondig genoeg zou gebeuren.
Dus ja... vanaf 10 maart 5 cases ipv 50
Net nu we in de laatste rechte lijn zaten, lijkt het het ineens een zeer hobbelig parcours te worden.
MAAR natuurlijk is het wel belangrijk dat de kinderen die in een nieuw gezin terechtkomen geen verwoest gezin achterlaten. Als er corruptie zou zijn, moet dat bestreden worden want geen enkele adoptieouder wil een "gestolen" kind.
De keerzijde is wel dat vele kinderen, waarvan de moeder bewust koos voor adoptie, veel langer in de weeshuizen zullen verblijven...
Afwachten dus en waarschijnlijk nog een hele lange tijd wachten.
Maar we blijven er rustig en nuchter onder, we kunnen toch niets doen.
LEVEN, dat gaan we doen. En er niet aan proberen te denken.
donderdag 3 maart 2011
foto's
Want ik krijg klachten ;-)
Dus bij deze...
Storm op zijne nieuwe fiets. Hij doet zijn communie niet dus hij krijgt zijn fiets voor zijn 6e verjaardag! En content dat hij is!
onze MEGA TOBY "tilt" in de zetel
Dus bij deze...
Storm op zijne nieuwe fiets. Hij doet zijn communie niet dus hij krijgt zijn fiets voor zijn 6e verjaardag! En content dat hij is!
onze MEGA TOBY "tilt" in de zetel
en ineens...
zijn Tom en ik allebei bloednerveus!
Ik kreeg vandaag telefoon van Fiac! Om (eindelijk) te kiezen! Ons dossier wordt volgende week opgestuurd en daarmee dat ze ons nu al belden.
Tja, ze kon het al raden, JAAAA wij kiezen voor TOUKOUL!!!!
En we belanden op de.... 14e plaats!!!! (of 13e zei ze, misschien nog een toewijzing hangende of een koppel dat nog niet definitief beslist heeft) Maar we zijn dus héél héél héél blij met ons nieuw plaatsje!
...14... klinkt ongelofelijk goed!
woensdag 2 maart 2011
Abonneren op:
Posts (Atom)